Naar een psycholoog gaan? Dat had Egbert-Jan Weeber (41) tien jaar geleden nooit gedaan. Hij loste liever alles zelf op. Tot hij voor de film ‘Toen ik je zag’ in de huid kroop van een manisch-depressieve acteur.
LINDA. praat met hem over zijn rol in de film, prestatiedrang en het belang van mentale gezondheid.
Wanneer Antonie Kamerling in 2010 zelf een einde aan zijn leven maakt, is Egbert-Jan Weeber overdonderd. Hij wist niet dat het helemaal niet goed ging met zijn collega-acteur. Weeber herinnert zich vooral de grote liefde van Kamerling en Isa Hoes, het bekendste filmsterkoppel van dat moment. Dat de acteur met mentale problemen worstelde, leerde hij pas daarna. Nu speelt Weeber in de film Toen ik je zag de rol van Bastiaan, een karakter gebaseerd op Kamerling.
“De tragiek van wat er gebeurd is, grijpt me heel erg aan. Dat daar een film over kwam vond ik mooi, maar ook doodeng. Want hoe maak je van dat kwetsbare verhaal een sterke film? Kan dat wel? Ik wilde het ook goed doen voor Isa (Hoes, red.) Toch wist ik meteen: dit moet ik doen. Dit zijn de verhalen die iets bijdragen aan de samenleving. Die rol past ook bij me, hoe gek dat ook klinkt.”
Leuke man Egbert-Jan Weeber: 'Vader worden? Ja, eigenlijk zou ik dat best willen'
Daarmee doelt Weeber op het feit dat hij ook zo zijn buien en onzekerheden kan hebben. “Niet dat ik op hem lijk, maar wel qua type. In de film heb ik een monoloog over acteren die me intens raakte, omdat het zo dicht bij mezelf staat. Dat acteren het meest geweldige beroep kan zijn dat er is, maar dat het je soms ook keihard kan confronteren met je eigen onzekerheid. Het ene moment ben je geweldig, het volgende moment heb je het gevoel dat je wordt uitgekotst.”
Om die emotie in zijn rol als Bastiaan over te brengen op de kijkers, verkeerde de acteur voor de opnames bewust in een sociaal isolement. “Het was ook wel tijdens de lockdown, maar op mijn vriendin na zag ik echt niemand. Op de set zonderde ik me ook af. Langzaam gleed ik steeds verder af in de duisternis. Ik heb me in deze rol zo eenzaam gevoeld. Moet je nagaan; ik acteerde het alleen maar en ik had er al last van. Zoiets moet ik niet te vaak doen.”
Zijn acteerwerk in de film was voor Weeber een “vette eyeopener”. “Op een bepaalde manier heeft het me wel wakker gemaakt. Ik ben in therapie gegaan. Al twintig jaar jakker ik door. Ik zag een psycholoog bezoeken als falen, als iets waar ik me voor moest schamen. Ik kon alles zelf wel oplossen. Vroeger in de jaren 90 was dat misschien zo, maar inmiddels hoef je het echt niet meer alleen te doen. En je er al helemaal niet meer voor te schamen.”
Jim Bakkum zingt ‘Toen Ik Je Zag’ en kijkers zijn onder de indruk
Vroeger had hij dit overigens nooit in een interview gezegd. “Na deze film schaam ik me er niet meer voor. Ik ben er alleen maar sterker uitgekomen. Daarom zeg ik het nu ook en deel ik het. Misschien dat andere mensen dit horen en het fijn vinden.”
Nog iets wat de acteur belangrijk vindt om over te praten, is de huidige prestatiedruk. “De druk ligt gewoon te hoog. Er zijn zo veel mensen die gewoon doorjakkeren, inclusief ikzelf. Het gevolg is dat steeds meer jongeren kampen met een burn-out. We moeten wat meer chillen, maar je kan eigenlijk bijna niet meer chillen. Door de inflatie is niets meer te betalen en moet je wel door.”
Overigens wil de acteur nog één ding kwijt over de film: “Je moet niet denken dat de film alleen maar ellende is, het gaat ook over een heel liefdevol en veilig gezin. We delen ook het succes, de liefde en de fijne momenten.”
‘Toen ik je zag’, naar het boek van Isa Hoes, draait vanaf 2 maart in de bioscoop.
Isa Hoes: 'Toen Antonie overleed, zei ik tegen de kinderen dat ik niet heel lang alleen ging blijven'
