Na twee weken samen op pad te zijn geweest, komt ‘Down The Road’ met een spectaculaire uitdaging tot een einde. Met een parachutesprong en zelfgemaakte pizza’s sluiten ze samen de reis af.
Gordon concludeert dan ook: “In een leven met Down is niets onmogelijk”.
Op de laatste dag mogen Lizzy, Tiemen, Carlijne, Liam, Nick, Thirza en Kai uit een vliegtuig gaan springen. De groep is meteen in rep en roer als ze het horen. “Ik hoop echt dat ik heel goed ga landen”, aldus Lizzy.
De groep geniet erg van de activiteit. Kai besluit niet de ‘pyjama’ – zoals Lizzy de springoutfit noemt – aan te trekken, maar in zijn eigen pak te springen. Hij is naar eigen zeggen een echte “James Bond” en zingt dan ook het 007-muziekje als hij weer met beide benen op de aarde staat.
Tussen Thirza en Nick is het nog steeds dikke mik. Als hij landt staat ze hem met open armen op te wachten. “Hoe was het?” Wil de groep weten. “Fucking vet”, aldus Nick. Even later komt de ontlading: “Ik moet gewoon even huilen”. Als Thirza beneden aankomt rent zij ook naar haar vriend. “Het was heel cool”.
Een droom die uitkomt: jongeren in 'Down the Road' krijgen eerste rijles ooit
Lizzy vond de parachutesprong super eng, maar is erg trots op zichzelf. “Ik wil alleen wow zeggen, ik ben sprakeloos. Alsof ik een nieuw leven in ben gegaan, alsof ik een nieuw mens ben. Ik kan meer dan ik had verwacht van mezelf.”
Er vloeien de nodige tranen, maar Carlijne besluit uiteindelijk toch, vanuit het laatste vliegtuigje, de sprong te wagen. Ze concludeert: “Ik wilde gewoon m’n familie er heel erg trots mee maken. Ik heb het gedaan en ik ben er ook wel trots op eigenlijk.” Lizzy prijst ook haar dappere reisgenoot: “Jij bent mijn stoerste vriendin.”
Tijdens het diner ’s avonds neemt Gordon even een moment om aan iedereen te vragen wat ze nou vonden van de afgelopen twee weken. Hij zelf vertelt dat hij het had onderschat. “Ik dacht ik ga gezellig op vakantie met mensen met Down. En dan blijken er gewoon zeven prachtige persoonlijkheden verscholen te zitten in jullie allemaal. Mensen met hun eigen wensen, dromen, idealen, verlangens en daar ben ik best wel een beetje van ondersteboven.”
De jongeren in 'Down the Road' zijn goudeerlijk: 'Mond dicht, Gordon'
