Verdriet

Toch is dat precies het punt dat filmmaker Klaartje Quirijns wil onderzoeken in dit egodocument. Welke trauma’s hadden haar eigen ouders? En wat heeft zij op haar dochters overgebracht van dit – waarschijnlijk onbewuste – verdriet? Zo had Quirijns een zusje dat ze nooit heeft gekend, ze verdronk voordat zij werd geboren. Haar ouders spraken nooit over het meisje, waarschijnlijk om haar te beschermen en omdat haar moeder nog steeds in shock is, zo denkt psychoanalyticus Kirkland Vaughans, die tijdens de hele docu aan het woord komt.

Hij vertelt hoe onze identiteit voor een groot deel wordt gevormd door onze ouders. “Er bestaat niet zoiets als één heel eigen identiteit. Het deel dat we ons ‘ik’ noemen, bestaat uit deeltjes van iedereen die in onze opvoeding iets voor ons betekend heeft, samen met het oordeel van anderen dat we hebben geïnternaliseerd. Het gevoel van hechting met je moeder, je cultuur: het is onderdeel van jouw ‘ik’.

Lees ook
Opvoeden in quarantainetijd: ‘Het is één grote zoektocht’

Familiesystemen

Quirijns zoektocht naar deze familiesystemen brengt haar ook naar haar eigen familie. Ze spreekt haar ouders – haar moeder praat met moeite over haar overleden kind – en vraagt haar dochters wat ze van haar als moeder vinden. En zo blijkt dat elk huisje zijn kruisje heeft, of, zoals Quirijns zo treffend zegt in haar voice-over: “De kindertijd is een fantasie in scene gezet door volwassenen, een nauwkeurig uitgewerkte belofte van geluk. Maar naarmate de kinderen opgroeien wordt het moeilijker je aan die belofte te houden.”

Bekijk de documentaire hier.

Woensdagavond 15 april is de film om 23.05 uur op NPO2 te zien.