Eigenlijk was er deze week maar één programma de moeite van het terugkijken waard. Diagnose De Wild had voor ieder wat wils. Het persoonlijke verhaal van Ruud, maar óók naar zijn relatie met Olcay zat ik ademloos te kijken.
Met je neus op de feiten gedrukt worden, dát hebben we nodig op televisie.
Het ‘feest’ begon op zondagavond al bij Humberto aan tafel. De ongemakkelijke conversaties tussen Ruud en zijn Olcay, maar ook de heftige gebeurtenissen van het afgelopen jaar die pijnlijk nog een keer de revue passeerden tijdens het gesprek. Het bleek de opmaat te zijn naar één van de beste tv-evenementen van de afgelopen 365 dagen.
Ruud is namelijk van ver gekomen. In de documentaire Diagnose De Wild is namelijk éérst te zien dat de radio-dj werkelijk álles te genant vindt om te bespreken met zijn vriendin Olcay, om er vervolgens een jaar later totáál niet moeilijk over te doen tegenover tv-kijkend Nederland.
Een situatie die juist voor Ruud de Wild uniek, maar zeer welkom is. Hij schopt namelijk al zo lang ik me kan herinneren tegen alles en iedereen aan. Nu ging het eens over de Firma De Wild en niet eens om iets te verkopen.
Nee hoor, Diagnose De Wild is bedoeld om de conversatie aan te gaan. Via aambeien probeert Ruud iedere kijker bewust te maken van het feit dat er heus wat vaker achterom gekeken mag worden in de toiletpot. Dat het geen probleem is om misschien iets vaker naar de dokter te gaan en dat het wellicht helpt om er in ieder geval met je geliefde over te praten. Het was namelijk geen kattenpis bij Ruud: darmkanker.
In een bizar openhartig tv-programma werd werkelijk niets buiten beschouwing gelaten. Een stoma, bloed, lekkages, de brandweer, poep, incontinentie en luiers. In combinatie met de altijd even glamoureuze Olcay Gulsen voelde ik me op sommige momenten zo enorm opgelaten, dat het tot me doordrong. Het kwam binnen.
Want ik ben heus niet de enige die nooit omkijkt bij het poepen. Of gekke plekjes nimmer laat controleren bij de huisarts. Dat Ruud daar veel te lang mee heeft gewacht en hem dat bijna zijn leven heeft gekost, is voor mij écht de perfecte stok achter de deur.
Gezellig? Nee. Goed? Jaaaaaa. Ga dit terugkijken mocht je het helaas gemist hebben. Niet omdat het kan, maar omdat het moet.
Busje Komt Zo: 'Paul de Leeuw is absoluut nog niet bij z'n eindstation terechtgekomen'
