Corry Konings

In Breda ontmoet presentator Özcan Akyol (Eus) de koningin van het levenslied: Corry Konings. Ze staat al meer dan vijftig jaar voor volle zalen, dus je zou zeggen dat ze gewend is om bekeken te worden. Poseren voor drie kunstenaars bezorgt haar echter aardig wat zenuwen. “Het is heel verrassend hoe ik er straks uit kom te zien op doek. Daar ben ik heel nieuwsgierig naar, maar ik vind het ook spannend”, vertelt ze.

Als de zenuwen gezakt zijn, vertelt Konings alles over haar jeugd in Breda aan Eus. “Ik ben hier in Breda opgegroeid. Mijn ouders ging op mijn negende uit elkaar. Er was amper plek voor mij om bij hen te wonen, dus werd ik door instanties bij mijn oom en tante ondergebracht. Daarover zei mijn moeder later dat ze harder voor me had moeten vechten, maar dat kon op dat moment niet.”

Familie

Op haar achttiende breekt Konings door bij het grote publiek. “Ik was vrij verlegen en had nooit het idee: ik moet op de voorgrond. Dat moesten ze soms wel eens tegen me zeggen”, vertelt ze daarover. “Het was best wel heftig voor mijn moeder. Die hoorde haar dochter in een keer zingen, terwijl we geen contact hadden.”

Als Akyol verder vraagt over de band met haar moeder, houdt Konings het niet droog. “Mijn moeder was veel te lief voor deze wereld. Een veel te goed mens”, zegt ze zichtbaar geëmotioneerd. Als Eus vraagt of haar moeder misschien slachtoffer was van haar eigen goedheid, knikt ze bevestigend. “Ja. Ze heeft ook al haar emoties weggeduwd.”

Beste vriendin

Naast de familieband praten de twee ook over Konings beste vriendin, Lieneke. “Die heb ik vijftig jaar gekend. We waren zo goed bevriend en we praatten overal over.” Ook dit onderwerp kost haar zichtbaar moeite. “Ik heb het er moeilijk mee. Ze is nog niet heel lang geleden overleden. We hebben zoveel met elkaar gedeeld en bepraat. Daar kijk ik vol liefde op terug.”

Met alles wat de zangeres heeft moeten doorstaan, is Akyol benieuwd waar ze de kracht vandaan haalt om altijd maar door te gaan en vrolijk te blijven. “Ik kan wel gaan zitten janken en tobben dat mijn leven helemaal naar de knoppen is, maar je moet verder. Ik stapte elke keer over de drempel en ging verder.”

Lees ook
Moeder Johan Derksen verstopte zijn vaders dienstpistool: ‘Bang dat hij mij zou neerschieten’