Verena (27), (eind)redacteur LINDA.nl, is single, woont alleen in Amsterdam en haar familie woont in Brabant. Corona-ongemak genoeg dus, maar ze ziet ook één voordeel: in videocalls valt vet haar minder op.
Tijdens deze thuisisolatie kiezen LINDA.nl-redactieleden een eigen uitdaging. Verena trapt af: zij wast haar haar zo min mogelijk.
Al zolang als ik me kan herinneren, worstel ik met het leed dat vet haar heet. Om sociaal ongemak te voorkomen waste ik jarenlang élke dag mijn haar met shampoo én conditioner. Hartstikke slecht voor je hoofdhuid, het milieu en je portemonnee (aldus mijn kapper en Google). Maar lange tijd dacht ik dat iedereen dit deed. Ik zag geen vuiltje aan de lucht zolang mijn haar niet vuil was.
Later leek het onmogelijk om de cirkel te doorbreken, maar op mijn 22e besloot ik het toch te doen. Dan komt meteen mijn beste tip: vertel mensen met wie je veel omgaat van tevoren waarom je haar de komende tijd vet is. Dat hielp mij enorm. Het werd veel minder ongemakkelijk, waardoor ik het volhield. Na deze periode hoefde ik nog maar eens in de drie dagen mijn haren te wassen. Dag een: heerlijk, maar pluizig. Dag twee: top – die reserveerde ik voor feestjes. Dag drie: kon nét.
Vijf jaar later is het 2020. Mijn tickets voor het Songfestival en EK voetbal hebben plaatsgemaakt voor een ticket thuisisolatie. Om toch wat uit deze tijd te halen, besloot ik mijn haar weer te laten wennen aan minder shampoo. Ik waste mijn haar eerst na zeven dagen, toen na vijf (zwak momentje), vervolgens na acht en het is nu dag vier.
Tijdens videocalls is er weinig van te zien, maar op dag drie heb ik al moeite om de shampoofles te negeren. De vierde dag krijg ik jeuk en bestaat mijn haar alleen nog uit – let op: hier wordt het vies – slierten die mijn halve hoofdhuid blootleggen. Op dag vijf zorgt de vettigheid ervoor dat mijn haar op willekeurige plekken eerst de lucht in klimt voor het naar beneden valt. Dag zes, zeven en acht… Tja. Laten we het erop houden dat ik foto’s heb, maar jullie nog olijfolie en poedersuiker wil kunnen laten eten zonder daarbij aan mij te denken.
Vriendinnen die het experiment tegelijk met mij aangingen, klagen mee. Toch zien zij er wat mij betreft – en nadat ze mijn foto’s zagen ook wat hen betreft – veel langer een stuk frisser uit. Mijn ouders roepen al sinds ik over mijn vette haar zeur “Dat heb je van je vader” en langzaamaan accepteer ik maar dat ik het met deze genen moet doen.
Lees ook
Zó tover jij je tijdens thuisisolatie om tot een ware schoonheidspecialist
Toch wil ik positief eindigen: het is nu week vier, dag vier, en hoewel mijn hoofdhuid weer ten tonele verschijnt, lijkt het wel minder erg en heb ik tijdens het schrijven van dit stuk nog geen enkele keer aan mijn hoofd gekrabd. Aangezien we in deze tijd van kleinigheden moeten genieten, ga ik dat heuglijke feit nu maar vieren met pannenkoeken. Zonder poedersuiker.
Verena Verhoeven.
Foto: Jet Couzijn Photography.
