En natuurlijk sta je ongevraagd in de aandacht en moet je op een avond ongeveer 33 keer dezelfde riedel afdraaien. Liever ben ik op het feest van iemand anders en sta ik met een lauw biertje commentaar te geven op de slecht gesorteerde glutenvrije bittergarnituur. Maar goed, je ontkomt er niet aan, je bent nu eenmaal één keer per jaar jarig en dan moet je eraan geloven: ‘een feest zult gij geven!’ Waarvan akte.

Maar sinds de komst van onze drie lieve kindjes, en dan met name mijn oudste zoon, is er iets wat nog zwaarder, intensiever, uitputtender en onbevredigender is dan je eigen verjaardag vieren. Namelijk het verjaardagspartijtje van je kind.

Om te beginnen moet er een thema komen, want het opzichzelfstaande thema ‘feest’ is anno 2020 reeds achterhaald. Dus passeren twee maanden voor het partijtje verschillende thema’s de revue, zoals ‘Freek Vonk’, ‘Cars’, of ‘Buurman&Buurman’. Welk thema uiteindelijk gekozen wordt doet niet ter zake, belangrijk is wel dat zo’n drie uur voor aanvang, na het ophangen van relevante slingers, bijpassende ballonnen en een thematische taart, de jarige job huilend verklaart toch liever een ander thema te hebben.

Dan komt er nog een extra dimensie bij in verband met de gastenlijst en met name de dieetvoorschriften van de mede-feestvierders. Om een lang verhaal kort te maken: radijsjes! Het enige wat bij mijn weten glutenvrij, lactose-arm, pindaloos en zonder suiker, E-nummers, kleurstoffen, allergenen en schaal -en schelpdieren is.

Afgelopen jaar vierden wij de vijfde verjaardag van onze zoon met acht mede-feestvierders van vijf. Niet het thema of het eten zorgde voor de genadeklap, nee, die kwam halverwege. Wij hadden als thema ‘Superhelden’ en de eerste
anderhalf uur verliepen intensief, maar zeer geslaagd. De kindjes werden
verkleed als de Hulk of Iron Man en genoten ondertussen van partjes radijs met een lekker glaasje water met een twist en ondertussen speelden ze verschillende spelletjes.

Halverwege zouden we overgenomen worden en zou een heuse Spiderman zijn opwachting maken en de kinderen de laatste anderhalf entertainen door middel van rollenspel en schminken. Maar Spiderman was er niet. En Spiderman kwam niet. En toen mijn vrouw Spiderman maar eens ging
bellen, bleek hij vast te zitten in een web van leugens. Of zoals hij zelf zei: “Ik
sta vast in een stilstaande file in een tunnel en kan geen kant op.” Paniek dus! Bij ons!

Dus ik ben naar de speelgoedwinkel gesjeesd en heb daar twee bakjes schmink gekocht en daarmee alle kinderen tot vlinder of leeuw omgetoverd, hoewel het resultaat er meer op leek alsof ze allemaal met paintball hadden verloren. En daarna moesten we nog vijftig minuten overbruggen, dus heb ik in een uiterste krachtsinspanning een goochelshow van drie kwartier gegeven. Ik toverde negen keer een muntje uit mijn oor en daar kwam ik zelfs mee weg.

En na het feest natuurlijk nog opruimen. Drie uur boenen, stofzuigen en paprikachips uit de plantenbak halen. Moe, kapot, vermurwd, maar voldaan
sloten we de dag af. En vanaf dat moment weet ik dat er niks leukers is dan je
eigen verjaardag vieren, inclusief lauw bier, gesorteerd bittergarnituur en
goedbedoelde cadeautjes.

Lees ook
‘Papa, wanneer ga jij weer de blote billendans doen?’