Sofie zit met haar man Dick (45) en dochters Annabelle (9) en Justine (6) in thuisquarantaine. Voor LINDA.nl houdt ze een dagboek bij van hun weken in isolatie.
“Mijn arbeidsongeschiktheidsverzekering keert pas na drie maanden uit. Hopelijk heb ik daar geen recht op.” Sofie, van origine leerkracht, geeft haar kinderen nu thuisonderwijs.
Ik word voor het eerst sinds dagen wakker zonder hoofdpijn, dus ik besluit mijn momentje te pakken, snel op te staan en een workshop voor te bereiden die ik volgende week zou geven. De opdrachtgever wil graag dat de workshop doorgaat onder mijn leiding dus we hebben afgesproken het via een videoverbinding te streamen. Ik hoop dat ik op die manier ook mijn boodschap over kan brengen, én ik ben blij dat ik nog iets van werk heb. Dan is het tijd voor het ontbijt, de ochtendgymnastiek en de Quarantaineschool.
Mijn oudste dochter heeft haar eigen werk van de juf gekregen en wil graag aan de slag. Nog voordat ze haar eerste som af heeft, trekt ze wit weg en blijkt ze 38,7 graden koorts te hebben. Die heeft het dus ook te pakken. We stoppen haar in bed maar een uurtje later is de koorts opgelopen naar 40 graden en is ze benauwd. Toch even de dokter bellen. “Ik kom gelijk even langs.” Fijn, maar hoe moet dat? Het laatste wat we willen is de dokter besmetten, de belangrijkste persoon in onze samenleving op dit moment.
De dokter trekt beschermende kleding aan en wij maken een sluis van de hal. De hal luchten we, we halen alle jassen en tassen weg, desinfecteren met handschoenen aan de deur en we leggen onze dochter op een matras in de hal. We laten de voordeur op een kier staan en sluiten onszelf op in de woonkamer. Gelukkig geen reden tot paniek. Gewoon uitzieken is het advies.
De oudste heeft vandaag 38,6 koorts en de jongste is opnieuw ziek aan het worden: buikpijn, niet lekker. De Quarantaineschool wordt tot nader order gesloten. De dames krijgen ontbijt op bed en nestelen zich lezend onder de dekens. Wij kunnen, weliswaar kuchend en grieperig, even werken.
De GGD belt in verband met de dagelijkse controle en ik vraag meteen of we elkaar aan het her-besmetten zijn; ik heb ook weer verhoging en iedereen lijkt zieker vandaag. Ik maak dan weliswaar alle deurklinken en wc`s dagelijks schoon, maar ik ga zo meteen toch ook maar even de bedden verschonen. Een infectiearts van de GGD zal me terugbellen over deze vraag.
Ondertussen heb ik mijn hele werkagenda leeg geveegd voor de komende twee weken. Lesgeven op scholen is uitgesloten, conferenties zijn afgezegd: alleen zaken die van een afstand kunnen plaatsvinden, kunnen doorgaan. Ik meld me voor de zekerheid ook alvast ziek bij mijn arbeidsongeschiktheidsverzekering, maar die keren pas na drie maanden uit. Hopelijk heb ik daar geen recht op.
Lees ook
‘De jongste wordt hangerig en vervelend: ‘Saaie rotquarantaineschool bij mama”
