Dagboek

Dag 12: Dinsdag 17 maart

Ik neem het stokje weer over van mijn man. Zaterdagavond werd ik benauwd en niet lekker, maar sinds gisterenmiddag gaat het beter en kan ik zelf weer mijn dagboek schrijven. Zelfs ik, met mijn licht hypochondrische neigingen, heb dit virus onderschat. Vorige week maandag dacht ik dat we het ergste gehad hadden en dat, toen mijn man uit het ziekenhuis was, het voor ons allemaal een kwestie van een paar dagen uitzieken was. Maar het is een naar virus. Het kan dus op je longen slaan en ook de kinderen zijn nog steeds niet koortsvrij. Het virus manifesteert zich heel verschillend maar wij vallen helaas niet onder de categorie ‘milde verschijnselen’.

Onverwacht stonden er gisteren vrienden op de stoep met draadjesvlees, bovenop de enorme lasagna die voor ons gemaakt werd. Voor we gaan slapen blijkt dat de buurvrouw een stapel Jan van Haasteren-puzzels heeft neergelegd in ons kratje bij de deur.

Gisterenavond kwam ik achter een onbedoeld bij-effect van het hamsteren. Onze bestelling werd niet geleverd omdat de online supermarkt overbelast is. Terwijl we het juist zo goed geregeld hadden met een online machtiging. Hopelijk verzinnen ze bij het hoofdkantoor iets om in ieder geval de mensen die de deur niet uit kúnnen van boodschappen te voorzien.

We kijken ’s avonds naar de speech van de minister-president. Goed en duidelijk verhaal. Alleen vraag ik me af hoe lang het gaat duren voor we de groepsimmuniteit hebben opgebouwd. De deskundigen schatten in dat er nu ongeveer zesduizend mensen het virus hebben, dat is bepaald nog niet de helft van zeventien miljoen. Wij horen straks in ieder geval bij de eerste immune personen van Nederland en kunnen ons dan weer vrij bewegen. We kunnen het virus dan niet overdragen én niet oplopen. We bespreken waar we naartoe zouden kunnen, maar komen al snel tot de conclusie dat die plaatsen waarschijnlijk allemaal gesloten zijn. Maar een dagje over uitgestorven Amsterdamse grachten zwerven lijkt me wel wat. Wel eigen lunchpakketje meenemen natuurlijk. Ook kunnen wij zonder problemen eenzame bejaarden gaan bezoeken. Misschien moeten we grote groene stickers ontwerpen met ‘wij zijn immuun’ om te voorkomen dat mensen denken dat we onverantwoord bezig zijn.

De dag gaat weer beginnen. Ik ga de kinderen temperaturen, de quarantaineschool oppakken en mijn zus appt dat ik vooral rustig aan moet doen omdat ze mijn man zo leuk vindt schrijven.

En hoe moet het met mijn boodschappen? Gelukkig had ik ook al wat gehamsterd…

Lees ook
Sofie in thuisquarantaine: ‘Ha, we zijn ‘influenzers’: een vriend appt me hun ‘Coronaschema”