Ik heb mijn geheim jarenlang met me meegedragen, goed weggestopt achter de stoom die vrijkwam in de sauna’s die ik weleens bezoek. Maar sinds kort durf ik er eindelijk voor uit te komen: ik vind sauna’s hoogst ongemakkelijk.

Ik schaamde me er ook wel een beetje voor. Je wordt toch al gauw als preuts bestempeld, omdat je daar een beetje onhandig loopt te doen met die grote handdoek. Want wie wil dat nou niet, zonder enige gêne, in Evakostuum op één van die houten bankjes neerstrijken? Nou, ik dus.

Lees ook
In de sauna een bekende tegenkomen? Geen punt, vinden Nederlanders 

Het is niet zo dat ik nooit in een sauna te vinden ben, maar echt lekker lig ik daar niet. De angst om ineens de meester van jouw kinderen in volle glorie tegen te komen en dat hij, God verhoede, ook nog een gesprek met je wil aanknopen. Het idee alleen al dat ik ooit nog een 10-minutengesprek moet voeren met de beste man, bezorgt me slapeloze nachten. Of een Turks stoombad- waar het voordeel weer wel is dat je geen hand voor ogen ziet- waar je dan heel krukkig, blote billen naar de andere aanwezigen gekeerd, met een trekker het zweetplasje van de vorige bezoeker probeert te verwijderen.

Lees ook
Carol over de ‘ideale’ billen: ‘Ik heb mijn achterste decennialang verstopt’

Ik heb namelijk ook smetvrees en op zo’n moment kan ik alleen maar denken aan hoe de vorige sauna-ganger voorafgaand aan dat bezoek nog snel een grote boodschap moest doen en dat het in alle haast niet gelukt is de boel goed af te vegen. Wat resteert bevindt zich in dat achtergebleven zweetplasje. Ja, voor mij is dat dus een heel reëel scenario.

Gemengde sauna’s vind ik het ergst. Zoals toen ik met mijn lief een ontspannende midweek had geboekt in zo’n ontspan-walhalla in het zuiden van het land. We hadden niet goed gekeken en kwamen er bij het inchecken pas achter dat de blote dinsdag binnen onze midweek viel. We hebben het echt geprobeerd, maar toen ik de zoveelste zwiepende toestand op me af zag komen, hebben we ons aangekleed en zijn we de omgeving maar gaan verkennen.

Lees ook
Carol over ‘moorkop’ en andere omstreden woorden: ‘Ik paste mijn taalgebruik aan’ 

Mezelf als preuts bestempelen wil ik allerminst en me schamen voor mijn lichaam doe ik sinds mijn puberteit gelukkig ook niet meer. Ik word alleen zo ongemakkelijk van het gemak waarmee anderen zich zonder kleding bewegen. Het zijn dezelfde vrouwen die altijd uitgebreid gaan douchen na het sporten, ook al hebben ze nog geen twintig minuten, turend naar hun telefoon, gewandeld op de loopband.

En het zijn dezelfde vrouwen die na het douchen vrolijk en poedelnaakt mee kletsen over ditjes en datjes. Het moge duidelijk zijn dat ik niet tot die groep behoor. Maar het fijne is dat ik sinds vorige week weet dat ik niet de enige ben. Er zijn er meer van mijn soort. En die sauna, ach, ik weet me er prima tussendoor te manoeuvreren. Alleen vrouwen, alleen badkleding en als het even kan, niet te dicht bij huis. Lekker ontspannen.