Tenzij je Catweazle heet, zal iedereen je voor gek verklaren als je die woorden anno 2020 nog gebruikt. Er zat een jongetje bij me op de kleuterschool die alles gers vond en op de middelbare school in Den Haag vond je dingen onwijs vaak kicken. Je droeg kleding waarmee je de blits maakte.

Na de kleuterschool ging je naar de lagere school en rond je achtste ging je naar de derde klas. Allemaal woorden die verdwenen, of niet meer kunnen en dat hebben we allemaal zonder al te veel schade kunnen accepteren. Maar o wee je gebeente, of de veiligheid van jouw personeel, als je het gore lef hebt de naam van gebakjes aan te passen aan de huidige tijd.

Lees ook
Carol over nieuwe barbiepoppen: ‘Vrijwel alle poppen die ik had, waren wit’ 

Al schuimbekkend stonden de taal- en traditiebeschermers bij die arme bakker in Monster op de stoep om potjandriedubbeltjes hun Moorkop op te eisen. Hoe haalde die vermaledijde bakker het in zijn hoofd ineens meer dan honderd jaar vooruit in de tijd te willen?

Ook op social media ging het helemaal los, de Jodenkoeken, negerzoenen, blanke vla, bruin en wit brood werden erbij geroepen ter versterking van de argumenten vóór het behoud van de moorkoppen. Ons land dreigt anders he-le-maal naar de klote te gaan, omdat zij naar ons land zijn gekomen en de Nederlandse cultuur willen vernietigen met hun identiteitspolitiek.

Lees ook
‘Zullen we school voor iedereen weer wat leuker maken’? 

Meestal aanschouw ik dit soort temper tantrums vanaf gepaste afstand tot de rust is wedergekeerd. Maar ik merk dat ik dat geduld steeds minder goed kan opbrengen. Ik word er zo moe van dat we in 2020 nog steeds aan bepaalde volwassenen moeten uitleggen dat met de tijd meegaan, proberen te leren van fouten die gemaakt zijn in het verleden, niet automatisch betekenen dat ‘wij’ de Nederlandse cultuur, of tradities om zeep willen helpen.

Vrijheid van meningsuiting betekent niet automatisch het recht om anderen te mogen kwetsen, maar wel om bijvoorbeeld een bakker aan te spreken op een racistische en achterhaalde naam van een overheerlijk gebakje. Onlangs wees iemand mij op het gebruik van het woord Tokkie. Het is namelijk ook niet oké dat we een achternaam misbruiken om naar asociaal gedrag te verwijzen.

Ik hield mijn mond, luisterde en leerde net zoals de jaren ervoor toen mij werd uitgelegd waarom woorden als flikker, mongool, eskimo, jap, mof en spleetoog niet meer kunnen. Ik paste mijn taalgebruik aan. En weet je? De aarde bleef gewoon draaien en ook de zon kwam elke dag weer op, Nederland was nog steeds Nederland.

En dat geldt voor de receptuur van deze overdaad aan suiker en vet ook, die blijft ondanks de naamsverandering precies hetzelfde. Voor je het weet lachen we erom, net als bij die Raider, weet je nog? Ik ga mezelf maar eens op een roomkop trakteren, om deze formidabele, nieuwe vooruitgang te vieren!