Lees ook
8x niet missen in Kaapstad

Dammen staan leeg
Kaapstad is voor drinkwater afhankelijk van dammen. Die staan vrijwel leeg doordat er jaren achter elkaar te weinig regenwater is gevallen en omdat er simpelweg te veel mensen van dit ouderwetse systeem gebruikmaken.

Het is crisis
Waarom de stad pas aan de bel heeft getrokken toen het kalf al bijna verdronken was, is mij een raadsel. Maar feit is: het water is op. Het is crisis. En er moet een oplossing komen. Tot die tijd hamsteren we vijfliter mineraalwaterflessen onder de trap en besparen we enorm op ons watergebruik. Als er straks geen water meer uit de kraan komt, zullen we afhankelijk worden van zwaarbewaakte – om rellen te voorkomen – tappunten waar je dus met je emmertjes in de rij moet gaan staan.

We gebruiken 30 liter per dag
Ik woon samen met mijn vriend Maurits en zoon James van vijftien maanden. Voor de watercrisis gebruikten Maurits en ik zo’n 90 liter water per persoon per dag (het gemiddelde in Nederland staat op 119 liter). Nu is dat – en ik durf best te zeggen dat ik daar trots op ben – slechts 30 liter per persoon per dag, terwijl het rantsoen – dus wat je per persoon per dag nu in Kaapstad mag gebruiken zonder beboet te worden – op 87 liter staat.

‘If it’s yellow let it mellow’
Hoe we besparen? We douchen minder dan twee minuten per dag en James doucht mee op onze arm. Tijdens het inzepen gaat de kraan dicht en al het douchewater vangen we op met een emmer. Daar spoelen we de plee mee door. De lijfspreuk van Capetonians is tegenwoordig: ‘If it’s yellow, let it mellow’, dus we spoelen in totaal nog maar drie keer per dag de wc door – met douchewater dus.

‘Ons bin zuunig’
De afwasmachine draait propvol, eens in de twee dagen op de zuinige stand. Net als de wasmachine. Maar – ons bin zuunig – ik was sowieso niet het type dat slechts één trui waste. Kleding zonder vlekken en luchtjes gaat een dag of twee langer mee. De planten in de tuin hebben al sinds oktober geen water meer gehad, afgezien van een beetje regen en het water dat ik ze toegooi uit pannen waarin ik heb gekookt.

Borehole in de tuin
Het is aanpassen, maar het went heel snel. Bovendien hou ik wel van een uitdaging, dus ik zie het water besparen bijna als een spel: hoe ver kunnen we gaan? Één van de opties waar we serieus over nadenken is om – samen met de buren – een gat in de tuin te boren waar we zelf grondwater naar boven kunnen pompen. Een dure operatie, die me altijd weer doet beseffen hoe blij ik ben dat we in een positie verkeren om ons dat te kunnen veroorloven.

Linea recta terug naar ‘huis’
Als er écht geen water meer uit de kraan komt, kan ik niet uitsluiten dat ik met het gezin op het eerste vliegtuig naar Nederland stap om daar te ‘overwinteren’ tot er een oplossing is gevonden. Tot die tijd hopen we op een wonder.

Note: de foto hierboven is gemaakt vóór de watercrisis.