Enkele maanden later wordt Carla geboren. Met tien maanden komt ze terecht in het weeshuis KSS in Seoul. Als ze veertien maanden oud is, wordt ze geadopteerd door een Nederlands stel dat ze vanaf dat moment haar ouders noemt. “Zij zijn inmiddels overleden. Ze hebben altijd hun best gedaan als ouders, alleen ze hebben mij niet kunnen geven wat ik nodig had.”

Carla heeft altijd het gevoel dat ze zich niet thuis voelt in Nederland. “Dat heeft niks met mijn ouders te maken. Het is gewoon echt een gevoel. We praatten altijd openlijk over dat ik geadopteerd ben, maar verder dan dat ging het niet.”

Zoektocht

Carla doet meerdere pogingen om haar biologische ouders te vinden. Bij haar eerste poging is ze twintig jaar en vertrekt ze samen met haar adoptiemoeder naar Seoul om het weeshuis KSS te bezoeken. “Ik dacht dat ik daar heel goed ontvangen zou worden, maar niets was minder waar. Zo mocht ik mijn dossier niet inzien en een man die daar werkte daar deed heel lelijk tegen me. Daar schrok ik enorm van, want in mijn hoofd had ik dit moment geromantiseerd en dacht ik dat ik me gelijk thuis zou voelen.”

Een paar jaar later vertrekt ze voor een tweede poging naar Korea. Eenmaal daar aangekomen leert Carla per toeval een vrouw kennen die voor een televisieproducent werkt, die documentaires maakt over soortgelijke verhalen als het levensverhaal van Clara. De producent vraagt Carla op een later moment terug te komen voor haar zoektocht. Maar ook de derde zoektocht naar haar biologische ouders – deze keer met de mensen van het Koreaanse televisieprogramma – levert niets op.

Spoorloos

Uiteindelijk schakelt Carla de hulp van het tv-programma Spoorloos in. “Op een gegeven moment was ik gewoon zo wanhopig. Ik wilde zo graag mijn familie vinden, dat was m’n grootste droom.” Voorafgaand aan die periode gaat ze door een diep dal, mede door een traumatische gebeurtenis. “Ik zag Spoorloos als mijn laatste redding.”

Met de makers van het programma gaat Carla voor de vierde keer op zoek naar haar biologische ouders. Ze komt uiteindelijk terecht in Amerika, waar de familie van haar vader woont. “Joris Linssen liet een video zien van mijn oom, tante en nichtje. Ze spraken allemaal lieve woorden uit. Dat was zo raar. Ze hielden al van me voordat ze überhaupt wisten wie ik was. Dat was heel mooi. Het werd één groot huilfestijn.”

Derk Bolt zwaait af met emotionele laatste aflevering 'Spoorloos'Lees ook

Carla’s vader

Al gauw wordt echter duidelijk dat de vader van Carla niet op haar komst zit te wachten. Hij gelooft haar verhaal niet en denkt dat ze de boel probeert op te lichten. Vader John wil haar dan ook niet ontmoeten, zo laat hij weten via een berichtje op Facebook Messenger. “Dat was heftig. Je gaat met een bepaalde verwachting daarheen natuurlijk. Het viel rauw op mijn dak. Je denkt dat je je vader gaat zien en uiteindelijk zie je hem niet.”

Toch bedenkt John zich na het zien van een filmpje van Carla, dat ze heeft opgenomen bij het huis van haar oom en tante. John stuurt haar een berichtje: hij wil haar alsnog ontmoeten. “Hij woont in de buurt van mijn familie, dus we zijn als een gek in de auto gestapt. Er ging zoveel door me heen, ik shakete als een rietje.”

Emotionele ontmoeting

En dan is het grote moment daar: Carla staat oog in oog met haar vader. “Dat was niet te bevatten. Ik heb zijn liefde gevoeld. Hoe hij eruitzag maakte me niet uit. We vielen in elkaars armen en ik voelde voor het eerst in mijn leven vaderliefde. Dat had ik nog nooit gevoeld. Onvoorwaardelijke liefde.”

Tijdens hun ontmoeting wordt al gauw duidelijk dat het niet goed gaat de gezondheid van John. Hij blijkt te kampen met PTSS na zijn werk als militair in Vietnam. “Hij heeft zo veel meegemaakt. Dat doet wat met een mens.”

De camera’s van Spoorloos stoppen met draaien, enkele minuten na hun eerste ontmoeting. “Maar ik ben nog langer gebleven bij hem. Dat was heel mooi. We hebben in totaal zes uur met elkaar doorgebracht. Hij maakte grapjes en vertelde heel vaak dat hij van me houdt. We hebben allerlei plannen gemaakt en ik heb hem foto’s van mijn kinderen laten zien. Ik dacht: dit is het, eindelijk is mijn vader in mijn leven.”

Eenmaal in Nederland houden vader en dochter ook contact: “We spraken elkaar dagelijks. Het was altijd ‘goedemorgen’ en ‘ik hou van je’. Ik had ook plannen om, samen met mijn dochter, weer naar Amerika te gaan om hem te bezoeken.”

Geen contact meer

Maar dan gaat het mis: “Zijn andere kant kwam naar boven. Hij dreigde en deed passief agressief. Hij blokkeerde me op Facebook Messenger en Instagram en ging me vervolgens weer deblokkeren. Een soort oorlog. Dat vond ik heel erg, want er wordt op dat moment met je gespeeld. Ik raakte in de war en moest huilen. Ik dacht dat ik iets verkeerd had gedaan. Ik smeekte of we contact konden blijven houden.”

Carla besluit om bij haar vader langs te gaan. “Mijn jongste dochter Pam is twee keer langsgegaan. Ze had een filmpje voor hem gemaakt en een lief berichtje achtergelaten. Pam is voor zijn deur gaan staan, ze zag hem zelfs zitten. Hij deed lelijk en werd kwaad, agressief zelfs. John wilde de politie erbij halen.” Dat moment doet Carla veel verdriet: “Als geadopteerde ben je bang in de steek gelaten te worden. Hij wees me opnieuw af en dat deed heel veel pijn. Ik was niet goed genoeg, zo kwam het bij me binnen.”

Op dit moment heeft ze geen contact meer met John. “Dat moet ik een plekje geven. Ik moet het niet persoonlijk gaan voelen. Het is zijn probleem en daar moet ik mee leren omgaan. Maar de zoektocht heeft me ook veel moois opgeleverd. Ik heb veel informatie gekregen, waardoor we ook verder kunnen met de zoektocht naar mijn moeder.”

Al met al gaat het nu goed met Carla. “Dat mijn verhaal nu op televisie te zien is, dat is wel even spannend. Maar ik doe het graag, want ik heb een bijzonder verhaal en ik hoop mensen hiermee te inspireren en te laten inzien dat ze niet alleen zijn in hun zoektocht.”

De aflevering van ‘Spoorloos’ met Carla kun je terugkijken via NPO Start. Meer weten over hoe het nu met Carla gaat? Bekijk dan deze video. 

Carla (54) zoekt nog altijd haar biologische ouders: 'Kans dat ze nog leven wordt steeds kleiner'Lees ook