De oorlog tussen Israël en Gaza treft niet alleen mensen. Esther Kef (44), oprichter van ‘Animal Heroes’, en haar team reisden af naar de Westelijke Jordaanoever om zwerfdieren van een hongersdood te redden.
Duizenden honden en katten zijn op straat gezet of achtergelaten door vluchtende bewoners.
Sinds het uitbreken van de oorlog tussen Israël en Palestina zwerven overal in de Westelijke Jordaanoever, ook wel de Westbank genoemd, dieren rond. Toeristen zijn vertrokken en hotels, restaurants en andere horecagelegenheden zijn gesloten, waardoor zwerfdieren zonder voedsel en water zitten.
De Palestijnse Diana Babish heeft een dierenopvang in de Westbank. Zij zet zich dag en nacht in om hongerige, uitgedroogde en gewonde dieren te redden door voedsel, water en medische hulp te bieden. Omdat de situatie onhoudbaar is en de opvang dringend hulp nodig heeft, vraagt ze hulp aan Esther Kef van de Nederlandse organisatie Animal Heroes.
Niet veel later vertrekken Esther en haar team naar de Westelijke Jordaanoever om een noodhulpinfrastructuur op te zetten om voedseltekort te voorkomen. Ook zijn ze er om Diana fysiek en mentaal te steunen en ter plaatse te beoordelen hoe ze het best kunnen bijdragen. “Voordat we geld uitgeven, willen we controleren of alles goed is geregeld. Dat kan alleen als we daar fysiek zijn.”
Op twaalfjarige leeftijd richt Esther een dierenclub op. Samen met haar vrienden redden ze gewonde dieren, zamelen ze geld in en verkopen ze zelfgeschreven nieuwsbrieven voor twee kwartjes. Na een carrière in de luchtvaart stopt ze met haar eigen bedrijf om zich volledig in te kunnen zetten voor dieren in nood.
Vier jaar lang werkt Esther bij een dierenwelzijnorgonisatie en tijdens een noodhulpproject in Oekraïne ontmoet ze mensen die zich onder de meest zware omstandigheden inzetten voor dieren. “Sommigen riskeerden echt hun leven en maakten zich meer zorgen om de dieren dan om hunzelf. Ik realiseerde me dat ik als ondernemer de behoefte voelde om mijn eigen ding te kunnen doen. Ik wilde mijn kennis, ervaring en talent inzetten om deze dappere mensen en dieren te helpen.”
Zo is Animal Heroes ontstaan. Ze ondersteunen lokale dierenhelden met concrete noodhulp door hen zichtbaar te maken, geld in te zamelen voor voedsel, medicijnen en andere benodigdheden, en door ze te laten inzien dat ze niet alleen zijn. “Wij zijn niet de dierenhelden; wij ondersteunen de dierenhelden die in de meest zware, barre omstandigheden voor dieren zorgen. Vaak met risico voor eigen leven.”
Ook Diana helpt dieren in een uitzonderlijke situatie met constante dreiging. Doordat de Westbank een oorlogsgebied is, komt Esthers team veel gevaren tegen. “De situatie is heel onberekenbaar. Er hoeft maar iets te gebeuren en ze sluiten de grenzen. Ondanks de risico’s zet het team de missie voort, want de hulp voor dieren is op dat moment belangrijker.”
Wel neemt het team de nodige veiligheidsmaatregelen. Dankzij draagbare zenders kan een veiligheidsteam in Nederland hen altijd lokaliseren. “Wij werken samen met een ex-inlichtingenofficier van de Zweedse luchtmacht, een soort James Bond. Hij werkt nu samen met verschillende regeringen en daarnaast helpt hij ons om onze veiligheid te kunnen waarborgen. Als het echt onveilig zou worden, konden we gebruikmaken van safe houses. We hadden zelfs verschillende plannen liggen hoe we zo snel mogelijk het land konden verlaten.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Esther Kef en Diana Babish tijdens een reddingsactie in de Westbank.
Tijdens hun verblijf maken Esther en haar team lange dagen. Tijdens een reddingsactie in het vluchtelingenkamp Dheisheh in de Palestijnse stad Bethlehem, vinden ze een hond van vier maanden oud, die door een volwassen man in elkaar is geslagen en geschopt. Eén dierenarts weigert hem te verzorgen en de enige andere dierenarts, in Ramallah, is geen optie omdat het veiligheidsteam dat niet toelaat.
Esther en haar team moeten de pup noodgedwongen in hun hotelkamer houden, waar ze hem slechts pijnstillers kunnen geven. Het dier krijst het die nacht uit en kermt van de pijn. Hij blijkt twee beuken in zijn schedel en twee breuken in zijn nek te hebben. De volgende ochtend overlijdt hij onderweg naar het dierenziekenhuis in Israël.
Esther: “Dit was het meest pijnlijke wat ik ooit heb meegemaakt. Bij natuurrampen, zoals bij de aardbeving in Hatay, zien we een hoop verwoesting en ellende, door de krachten van de natuur. Maar een puppy compleet vermorzelen en een dierenarts die hulp weigert, is een andere vorm van geweldpleging en onmenselijk. We hebben met zijn drieën de hele avond gehuild in onze hotelkamer.”
Ze maken vaak heftige dingen mee en zien veel ellende, maar kunnen zich doorgaans van alles afsluiten tijdens hun werk. Als Esther weer terug naar Nederland gaat, komt alles hard binnen. Ze is verdrietig en zit met een groot schuldgevoel tegenover Diana. “We helpen natuurlijk op afstand, zamelen geld in en proberen de situatie onder de aandacht te brengen. Maar we laten haar wel alleen achter in de oorlog, met weinig geld en weinig steun.”
Wel is Esther tijdens deze reis getuige geweest van een bijzondere samenwerking tussen Palestijnen en Israëliërs. “Ze riskeren daarbij hun leven, want het is echt gevaarlijk bij de grenzen. Iedere dag worden er mensen opgepakt en doodgeschoten. Maar om de zwerfdieren te redden, zetten ze hun verschillen aan de kant en vergeten ze echt even de oorlog. Je komt niet dichter bij de menselijkheid.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Esther redde dieren na aardbevingen in Turkije: 'Op sommige plekken rook je gewoon dood en verderf'
