Inmiddels ben ik helemaal up to date en jongens, wat bevalt me dat goed. Ik dacht altijd dat de documentaire Zij Gelooft in Mij niet te evenaren was, totdat het hoofdstuk André en Bridget zich aan mij openbaarde. Ik sla geen enkel bericht over en als ik onverhoopt toch wat mis, vinden mijn zusjes of vriendinnen wel ergens een juweeltje dat aan deze saga ontbrak, want ook zij gaan diep in hun research.

Eigenlijk moet ik wel bekennen dat ik heel lang dacht dat het om een publiciteitsstunt ging. Ik was er alleen niet uit of het nou om een nieuw album, een film of misschien zelfs een campagne voor een verzekeringsmaatschappij ging. Ik ken Bridget als een onafhankelijke, intelligente en vooral nuchtere vrouw, die zou zich nooit zo publiekelijk laten gaan in een nog zo prille verliefdheid. En ook omdat het zo stil bleef vanuit de Westerberg-hoek, had ik geen enkele reden om aan mijn publicitaire stunttheorieën te twijfelen.

Maar niks was minder waar en de media gingen los en heel Nederland googelde zich suf. En wij – de voyeurs – consumeerden elk nieuwtje, elke Instagrampost. We zagen overal het citaat opduiken over het slipje van Bridget dat op haar enkels hing, toen zij en André stonden te vozen op het bruiloftsfeestje van Patty Brard.

We zagen vol verbazing hoe Rachel Hazes een pijnlijke stilte liet vallen toen haar gevraagd werd of zij Monique nu eigenlijk miste. Maar toen Bridget tijdens ‘Vrienden van Amstel Live’ met een dienblad vol bier als een Rad van Fortuin-meisje het podium op liep, kon ik het niet meer aan. Deze grap werd nu echt te pijnlijk en moest per direct beëindigd worden.

Maar het werd alleen maar erger, want het was niet André, maar Bridget die stevig aan de schandpaal genageld werd. Ze was een homewrecker, een aandachtshoer en ik zag zelfs een enquête voorbijkomen waar je kon stemmen vóór het vertrek van Bridget bij RTL Boulevard.

Ondertussen klapte Team Monique verrukt in de handen toen de eerste foto’s van de gezinshereniging gepubliceerd werden. Alsof het een feelgood-Disneyfilm was en geen slecht woord over de overspelige vader, die de moeder van zijn kind tot op het bot vernederd had.

Maar Monique was als een poes, die lang alles zwijgend gadesloeg, totdat ze op Curaçao venijnig uithaalde en haar man weer terug naar zijn mand sleurde.

André zei ooit in een interview “Liever te dik in de kist, dan een feestje gemist”. Het is dus maar een kwestie van tijd voordat het volgende feestje zich weer aandient en André denkt “Je Leef maar één keer” en zich weer met een vol glas bier in het feestgedruis mengt.

Lees ook
‘Ik heb me er nooit voor geschaamd, mijn bewondering voor Celine Dion’

Columnist en journalist Carol Rock (47) schrijft wekelijks over wat haar opvalt in het nieuws. Dit is haar laatste column.