Zaterdag 12 oktober is het Brandwondendag. De Nederlandse Brandwondenstichting brengt ter gelegenheid van deze dag een mooi en aangrijpend magazine uit.
In het magazine staan indrukwekkende beelden van vijftig mensen met brandwonden en andere littekens.
Zij vertellen in het magazine Marks of Pride and Beauty allemaal dapper hun verhaal. Volgens de Brandwondenstichting is er een beweging gaande onder mensen met littekens om met elkaar in gesprek te gaan en hun verhalen naar buiten te brengen. Wij delen tien verhalen, inclusief de aangrijpende en prachtige foto’s.
“Je kunt in het negatieve blijven hangen, maar ik zag direct dat er zo veel meer is”, vertelt Marlie. Haar benen raakten op haar zeventiende bij een ongeluk met een vrachtwagen ernstig beschadigd. “Ik heb na mijn ongeluk zo ontzettend veel uit het leven gehaald.”
Hetty liep in haar jeugd brandwonden op doordat kinderen een hutje in de brand staken waarin zij aan het spelen was. “Ik dacht dat een zwangerschap voor mij niet mogelijk was.” Inmiddels is ze de trotse moeder van Anna en Joëlle.
Jayan kreeg een psychose na een opeenstapeling van heftige gebeurtenissen in de privésfeer. In die psychose gooide ze benzine over zichzelf heen. Hierna testte ze een aansteker, waardoor 68,5 procent van haar lichaam verbrandde. Ze is dankbaar dat ze een tweede kans kreeg. “Het klinkt misschien gek, maar wat ik heb meegemaakt was misschien wel nodig om me weer met twee benen op de grond te zetten.”
Brigitte had blaasjeseczeem onder haar voet. Tijdens een vakantie in Italië ging het ontsteken. Later bleek ze getroffen door een vleesetende bacterie. “In Nederland belandde ik in het ziekenhuis, waar het kantje boord is geweest. Gelukkig kan ik het navertellen.” Ze behield op het nippertje haar been. “Daar ben ik de arts ontzettend dankbaar voor.”
“Ik ben niet zielig want ik ben niet anders dan een ander”, zegt Jeanne in Marks of Pride. Als meisje van vier nam ze een kijkje toen een vuurtje werd gestookt. “Één windvlaag en ik stond in brand”, vertelt ze. “Om eerlijk te zijn, de korte broek die ik op de foto draag, is de eerste sinds die dag. Ik heb dat al die jaren niet gedurfd.”
Inge ‘doet’ volgens zichzelf al zeventien jaar aan kanker. “Na een derde keer borstkanker, heb ik besloten mijn borsten, baarmoeder en eierstokken te laten verwijderen. Daardoor heb ik littekens.” Ze liet een tatoeage zetten om een andere vorm van aandacht te krijgen dan die voor haar littekens. “Ik merk dat de tatoeage ruimte creëert voor een gesprek.”
Sandra belandde op haar tiende in het ziekenhuis met brandwonden op haar benen en billen toen de verkleedkleren die ze droeg in brand vlogen. “Ik zou nooit meer kunnen lopen omdat alles was aangetast. Maar ik was eigenwijs en ben gaan oefenen tot ik er letterlijk bij neerviel.” Dat lukte. “Ik heb zelfs op hoog niveau diverse sporten gedaan.”
Eefje kreeg in 2004 bij een auto-ongeluk koelvloeistof over zich heen. Hierdoor verbrandde een prominent gedeelte van haar lichaam. “Het zit in mijn gezicht, dus ik kan het niet verbloemen.” Inmiddels zit Eefje er niet meer mee. “Het is echt wennen dat je je nog steeds dezelfde voelt, maar dat mensen je anders bekijken door hoe je eruit ziet. Dat maakt je sterk.”
Marga kreeg in 2015 een auto-ongeluk waarbij een gasfles in haar auto ontplofte. Leren leven met littekens is volgens haar lastig. “Het gaat niet enkel om fysieke littekens. Je hebt ook psychische littekens. Het moeten accepteren dat je er ‘anders’ uitziet en wellicht niet alles meer kunt, is een lastig proces. Ik ben geen pieper. Ik zie er anders uit dan voor het ongeval en moet dat accepteren.”
“Sterk zijn gaat vanzelf. Je kunt niet anders.” Joyce raakte verbrand toen een sigaret brand in haar bed veroorzaakte. Ze verbrandde van haar hals tot haar lies. Stilzitten doet ze niet, om te voorkomen dat ze erover gaat nadenken. “Je moet doorpakken, opnieuw beginnen en je niet laten kennen door die littekens, daar vecht ik iedere dag voor!”
