Even meende ik dat Sonja extra gas gaf om zo snel mogelijk van het erf van Pretpark de Passie Peer verlost te zijn. Ik stelde me zo voor dat ze de weg op zou draaien, nog een keer zwaaide naar Rob, om dan met open ramen de koude wind door haar haren te laten gaan om met 130 km/u in totale, verdiende stilte de vrijheid tegemoet te rijden. Nooit meer in canon hoeven zingen voor, tijdens of na het eten, nooit meer hommelkastjes te hoeven zoeken voor een zoen, nooit meer van links naar rechts te hoeven hupsen op een Snollebolleke in de keuken. Wat een verlossing.

Zeshonderd procent Rob

Wendy moet het nu maar uitzoeken. Het is al die tijd gezellig geweest om kusjes te stelen zo tussen het luchtgitaren en paardenspotten door, maar ja, nu krijgt ze dus de onverdeelde zeshonderd procent Rob over zich heen. Zie daar maar eens heelhuids onder uit te komen. Goed dat ze dus vast een muur opwerpt, vast een deurtje naar de uitgang heeft opengezet om, bij tegenvallende resultaten, zo snel mogelijk achter Sonja aan te kunnen karren omdat haar hart haar hoofd niet kan volgen.

Eerste tranen

Onderweg is Sonja Lotte misschien wel tegengekomen, die mogelijk met een nog steviger ingedrukt gaspedaal terug naar haar veilige thuis was gereden en vermoedelijk direct met een opleiding diergeneeskunde is begonnen om mannen als Jouke op een verre afstand te kunnen houden. Lotte besefte na de eerste tranen al dat het beter was dat Jouke voor Karlijn zou kiezen in verband met de vermenging van gevoelens en het boerderijwezen. Dat had ze goed gezien. Laat hen die gevoelens en dat wezen maar mengen. Wie weet fleurt Jouke er iets van op.

Wel raak!

Het was wel mooi om te zien dat Cupido raak had geschoten. Dat Karlijn en Jouke gevoelens voor elkaar bleken te hebben die ze, met Yvon nog op het erf, zo snel mogelijk achter een gesloten zwarte staldeur gingen uitventen.

De ontroering van Hans

Ik was ook echt even ontroerd door de ontroering van Hans. De man zit op slot, maar zodra hij iets liefs of gevoeligs over de lippen krijgt, gutst het gelijk uit zijn traanbuizen. Goed, hij versprak zich dan wel even ergens in een stal en verwarde Annette met de eerder al vertrokken Dinie, maar hij corrigeerde zich én Annette bleek daar geen probleem mee te hebben. Annette vindt alles eigenlijk wel prima. Felicitatiesmakkerds vanwege haar jarige dochter, eerst eten, dan bellen, stallen uitmesten, kletsen met Hans’ kinderen, onvegetarische mensen in haar buurt, hendeltjes vinden op karren, cijfers krijgen van Hans. Aan haar zal het niet liggen.

Intense spanning

Medelijden had ik met Janine. De spanning die er in de lange stilte tussen haar en Christiaan hing, was zo intens dat ik hem thuis maar doorbrak door plaatsvervangend ‘Zeg iets!’ naar de televisie te roepen. Dat deed ze. Ze probeerde uit Christiaan te trekken of hij ooit in staat zou zijn om iets uit haar te trekken. Nee Janine, dat kan hij dus echt niet.

Tongzoen?

We weten nog niet of ze ooit over haar wanhoopstranen heen zal komen, maar ik hoop dat ze nu terug heeft gekeken en in ieder geval heeft gezien hoe natuurlijk ze met Sander in het hoge gras aan het ravotten was. Hoe vertrouwd, hoe knuffelig, hoe gezellig en gemakkelijk het met hem was. Hij zei ook nog wat hij voelde. Deed een arm om haar schouder en in de blik die ze wisselden, dacht ik een opening naar een tongzoen te zien. Prachtig en weldadig zo tussen de zwangere ooien. Maar Janine leek het tegen te houden en toen was het moment gepasseerd. Ze heeft het zich in haar hoofd gehaald dat Sander druk is, té druk. En dat past niet bij wat ze nodig denkt te hebben. Maar als het allemaal zo vanzelf gaat en zo fijn is samen, is het dan echt zo erg dat iemand een beetje direct is, harde muziek in de auto draait en met je knuffelt alsof je zijn ‘ouwe rakker’ bent?

Lekkere diepe laag?

Er blijkt nog een plek op aard te zijn waar meer ongemak bestaat dan op de Limburgse velden van Janine en dat is in Huize Evert. Nans vermoedt een ‘lekkere diepere laag’ daar zo ergens onder het topje, maar wat als die er nou niet zit? Die mensen heb je namelijk ook. Die zeggen ‘goed’ of ‘is goed’, ‘mooi’ of ‘is mooi’ en daar blijft het dan ook bij. Dat moet je respecteren en misschien ook gewoon niet al te veel van verwachten.

Hulplijnen voor de brief van Maud

Maar de tijd tikte en iets op zijn beloop laten voelde als een gemiste kans. Daarom deed Maud nog een laatste, ultieme poging om tot de diepste spelonken in de kern van Evert door te dringen, daar waar het vermoeden van borrelend magma zou kunnen worden geconstateerd. Van het ochtendgloren tot lang na zonsondergang werkte Maud goedgemutst aan een brief voor haar Evert om hem voor eens en voor altijd duidelijk te maken wat ze voor hem voelde. Er werden hulplijnen ingeschakeld voor de nodige toevoegingen en amendementen.

Gebarentolk

Evert moest op de bank zitten en toen begon het. Zien, ruiken, voelen, horen. Ze droeg het voor als een gebarentolk. Handen. Geborgen. Veilig. Bij de woorden ‘zodat je morgen de juiste keus kunt maken’ wees ze geloof ik niet naar zichzelf, maar dat hoefde ook niet meer want dat zat vrij opzichtig tussen die zorgvuldig uitgedachte regels verwerkt.

Geen vragen, wel bier

Evert zat erbij en keek ernaar. ‘Is goed’ en ‘is mooi’ dekten de lading niet meer en dus viel hij stil. Wat ik tof vind aan Maud is dat ze ook die stiltes doorbreekt door hem hardop toestemming te geven al het door haar gecreëerde goedbedoelde ongemak de vrije loop te laten. Nee hij had geen vragen meer voor haar, maar wel behoefte aan bier. Zoveel was duidelijk. Voor Nans had hij wel wat vragen, zo meldde zij aan Maud in de nabespreking. Volgende week zien we voor wie er een einde aan de Evert-fantasie zal komen. Het heeft nu lang genoeg geduurd.

Ivo van Woerden is journalist en schrijver. Voor Linda.nl blogt hij over kijkcijferknallers als Boer Zoekt Vrouw, Heel Holland Bakt en Wie is de Mol?

Kijk afl. 10 van Boer Zoekt Vrouw hier terug.

Boer zoekt vrouw: Overal handen, maar niet op NansLees ook Boer zoekt vrouw: ‘Hij is in ieder geval nat’Lees ook