Ivo van Woerden (43) praat je bij over aflevering 7 van ‘Boer Zoekt Vrouw’: een inwendige kernramp bij Piets keuzemoment, Bernice schijnt iets te voelen, Haico houdt de armen over elkaar, koopt Claudia Paul en is polyamorie iets voor Richard?
Let op: dit artikel bevat spoilers.
Help, dacht ik, je laat Eugenie toch niet in die staat in dat gele autootje klimmen en het erf afrijden? Dat ze zo snel mogelijk bij Piet van het erf weg wilde, begreep ik nog wel. Als we thuis al onze adem inhouden omdat het keuzemoment van Piet zo slecht voor Eugenie uitpakte, dan moet het bij haar inwendig een soort kernramp zijn geweest.
Vooraf kregen we in de interviewtjes met Yvon nog te horen hoe verliefd Eugenie was en hoe alles klopte. Daar in de bloeiende roggevelden, opgesloten in een houten hokje en dan ook nog haar blijdschap in Piet weerspiegeld zien. Piet met zijn twinkeloogjes, zijn liefde voor mais, zijn dierenliefde.
Maar ja, Piet zocht iemand die toch iets minder overweldigend was, en dus wilde hij liever voor Gea en Anke gaan. Die misschien ook echt wel beter bij hem passen. Zowel Gea als Anke praatten nuchterder over hun tijd met Piet. Ze vonden hem leuk, maar moesten het eerst nog maar eens zien. Anke had er een potje zoenen voor nodig om haar gevoel te kunnen peilen. Dat houden we dus nog te goed.
Vergeleken met Eugenie zijn veel mensen behoorlijk rustig. De vraag is natuurlijk wel hoe rustig Gea en Anke blijven nu Eugenie geen rol meer speelt en een behoorlijke ruimte achterlaat om op te vullen. De twee hadden er zin in en schonken elkaar vast – het leek vrij opgetogen – een wijntje in.
En Eugenie? Die zat verbijsterd in haar stoel en daarna verbijsterd op haar kamer om in volle verbijstering haar tas in te pakken. Toen dat niet lukte, moet ze al haar wasgoed maar bij elkaar hebben geraapt om zo snel mogelijk weg te kunnen komen. Het is ook nogal wat als je het idee hebt dat je gevoel je compleet heeft verraden. Misschien wel traumatisch zelfs, want hoe moet je ooit weer op dat intense gevoel leren vertrouwen?
Ik hoopte dat er zich niet ver van Piet een Duits weghotel bevond waar Eugenie is gestopt om een kamer te huren en daar de shock uit haar systeem te laten vloeien, voor ze weer de grote weg op gaat. Veiligheid voor alles. Dat ze de terugreis gelukkig heelhuids heeft overleefd, bleek uit een video op de website van Boer Zoekt Vrouw. Eugenie zoekt nog altijd naar een boer, of nee: een rustige boerderij waar het goed toeven is. Ben je een boer en heb je een kamer over? Weerspiegel haar blijdschap en je zit direct gebakken.
Ivo over 'Boer zoekt Vrouw': 'Bij Jan-Willem en Claudia spatte de tantra-energie van het scherm'
In Slowakije vloeiden er ook al tranen. Nu van Marlies. Richard zag in haar meer een beste vriend dan de liefde van zijn leven. Dat kwam hard aan, want Marlies had zich zelden zo snel op haar gemak gevoeld als bij Richard, op de Slowaakse rol-trekker, tussen de Slowaakse bloemen en in de Slowaakse schuren zonder daken. Was dat nou een teken van liefde? Of was het … vriendschap? Om Richard eraan te helpen herinneren dat ze ook nog paardenchirurg was en dat de omgeving best zat te springen om zo’n chirurg, droeg ze nog een chirurgisch groen shirtje tijdens het keuzemoment.
Ik dacht dat het helemaal goed zat met Marlies, dat ze het misschien ook wel ging worden. Maar Richard vond dat vriendschap niet het doel was. Dat ze op alle mogelijke manieren supergoed in het bedrijf en de omgeving paste, maar dat er één ding ontbrak: de liefde. Die zag hij eerder opbloeien bij Marijke en Robin. Terwijl Marlies haar koffers ging pakken, knuffelden ze gedrieën. Dat zag er zo gezellig uit dat niet meer kiezen en voor polyamorie gaan, ook nog een optie is. Dat is giga-modern en dan hebben ze in de plaatselijke Slowaakse cafés ook nog eens iets anders om over te kletsen dan maanzaad.
Yvon sprak op de kamer bij Marlies ondertussen de woorden die geen enkel mens met liefdesverdriet horen wil: “Wacht maar, ze staan voor jou in de rij.” Want ja, dat zeggen mensen altijd tegen leuke singles die dus heel vaak om zich heen kijken, maar toch werkelijk nergens een rij aantreffen. “Wanneer vind je dit nou weer?” had Marlies zich even daarvoor door haar tranen heen afgevraagd over dat gemak dat ze bij Richard voelde. Dat daar geen antwoord op is, is misschien wel pijnlijk, maar geen reden om te stoppen met zoeken.
Nog meer tranen vloeiden er in Zweden, waar Bernice het allemaal niet meer zag zitten. Want moest ze nou iets voelen? Wat moest ze dan voelen? Hoe moest ze dat voelen? Kon dat dan ,voelen tussen het hooien en het spelen met Brandy door? Yvon had daar een goed antwoord op: het gaat niet altijd zoals in de films, soms moet liefde groeien.
De moeder van Bernice kwam een knuffel brengen en zeggen dat ze haar gevoel moest volgen. Topadvies, maar het hele probleem was nou juist dat Bernice dat niet leek te hebben. Of nee, daar popte het toch ineens achter een bleek gordijntje op. Bernice kon weer verder. Yorick moest zijn koffer pakken en daarna was er de opluchting. Ook bij Yorick, omdat hij nu niet naar Zweden hoefde te verhuizen om zijn dagen met een riek te slijten. Eind goed, al goed.
Haico werd ondertussen geconfronteerd met Wendy en een videoboodschap van haar dochter, die die video helemaal zelf in elkaar had gemonteerd en daar ook nog muziek onder had gezet. Hij keek de hele video in stilte en met zijn armen over elkaar uit. Die houding verraadde dat hij zich geen raad wist met het moment, en met het idee van vaderschap dat Wendy op deze manier ook wel erg snel introduceerde. Het is logisch dat haar dochter haar alles is en ook dat haar toekomstige partner daar begrip voor moet hebben. Maar slim vond ik de introductievideo niet.
Niet omdat die video niet goed of mooi of leuk was, maar door de situatie: Wendy zit met Ellen en Jasmijn bij Haico thuis om eerst eens te kijken of er iets van gevoel kan zijn. En op die eerste dag (want we kijken nu, in aflevering 7, nog steeds naar beelden van de eerste logeerdag) komt er al zoveel op Haico af. Ellen die zo voor de stal met kalfjes wel met hem zoenen wil en Jasmijn die is uitgerust met een oude ziel en een prettige kat-uit-de-boom-kijk-mentaliteit. Wendy is superleuk, weet alles van de taal van de liefde en dat iedereen daar een eigen versie van spreekt, maar dat alleen al moet genoeg stof tot nadenken geven bij Haico. Daarom vrees ik dat Wendy er volgende week, als we te zien krijgen wie Haico gaat kiezen, er toch uit zal vliegen. Omdat het, ondanks zijn familiewens, gewoon snel te veel is voor iemand die niet zo veel gewend is.
Ivo over 'Boer Zoekt Vrouw': 'Het is aftellen tot het zoenen bij Haico'
Bij Claudia bleek de situatie ingewikkeld. Bob (die iedere dag iets anders dat begint met de letter ‘b’ komt bezorgen: bomen, bloemen, brood) vertoonde vluchtgedrag, want ja, hij had zijn punt nou wel gemaakt. Hij vond Claudia leuk, dus was het aan haar. Zij moest hem dan ook maar gewoon leuk vinden en niet net zo leuk als de andere twee, maar het allerleukst. Tja, dat is in theorie wat er zou moeten. Maar door de situatie was er geduchte concurrentie. Van René, die het rustigst van de drie is en daardoor misschien wel een welkome veilige haven tussen de passie van Bob en de strategie van topverkoper Paul.
Paul doet eigenlijk alles goed. Initiatief tonen, even overleggen, aftasten, complimentjes geven over de plek en over Claudia, zeggen wat hij wil, zijn eigen ruimte willen houden, maar ook in het leven met Claudia willen stappen, wél Claudia’s huisgemaakte jam op zijn croissantje smeren, de poep van een bankje schrobben als hij daar net in heeft gezeten, even melden bij Bob dat hij al een momentje had gehad met Claudia opdat hij het niet op een later moment zou horen. Maar ergens is er bij Paul iets dat op een of andere manier onecht voelt, alsof hij nu constant alle boxjes wil aftikken om de andere twee weg te spelen tot hij alleen met Claudia over is, en dan pas de ruimte kan vinden om te laten zien wie hij is als die boxjes niet meer meetellen.
Dat strategische kan natuurlijk welkom zijn in de overrompelende situatie waar Claudia zich in bevindt. Is ze blij met de verkoopservice van Paul? Voelt ze wat voor Renés veilige haven? Of wordt het toch Bob omdat hij juist zo ongefilterd, ontwaperend herhalend kan stamelen? Bovendien zit er een spannend element aan Bob, want je weet nooit waar hij nog meer mee aan kan komen zetten: botervloten, beenwarmers, brillendoekjes, balustrades, balkenbrei, boutades, the sky is the limit! Volgende week hakt ze de knoop door.
Ivo van Woerden is journalist en schrijver. Voor LINDA.nl blogt hij over kijkcijferknallers als ‘Boer Zoekt Vrouw’ en ‘Wie is de Mol?’
Kijk afl. 7 van Boer Zoekt Vrouw hier terug.
'Boer Zoekt Vrouw': 'De Richard-saus gleed er lekker in'
