Persoonlijk contact

De hoofdredactie zegt verantwoording te zullen afleggen zodra dat kan. ‘Omdat Peters en de Volkskrant een arbeidsrechtelijk geschil hebben, kan de redactie in dit stadium geen verdere mededelingen doen.’

NRC meldde eerder deze week dat de Volkskrant al enkele maanden onderzoek doet naar Peters, naar aanleiding van geruchten over hem. Zo zou hij voorafgaand aan een recensie persoonlijk contact zoeken met schrijfsters, wat ongebruikelijk is bij boekbesprekingen waar oordeelsvorming onafhankelijk tot stand moet komen.

Lunchen?

Directe aanleiding voor het onderzoek is een uitspraak van schrijfster Maartje Wortel in een Volkskrant-artikel. Zij zei op 4 maart dat een vriendin van haar ’s nachts een bericht had ontvangen van ‘een gezaghebbend recensent’.

‘Ik ga je recenseren, zullen we morgen lunchen?’ Wortel noemde dat “nog net geen #MeToo”. Het artikel werd online gepubliceerd, maar in het stuk dat de Volkskrant de volgende dag afdrukte, ontbraken deze zinnen.

Lees ook
Literair recensent Arjan Peters op non-actief gesteld na intern onderzoek

Reacties

Verscheidene auteurs hebben tegenover NRC bevestigd dat ze na 4 maart zijn benaderd door de Volkskrant, om te vertellen over hun ervaringen met Arjan Peters.

Schrijver Lize Spit heeft een reactie gegeven op het vermeende MeToo-verhaal. Ze brengt op Facebook de nuance aan in het verhaal. ‘Ik ben een van de schrijvers die door de Volkskrant gevraagd werd naar ervaringen met hun recensent, en word nu ook door kranten aangeklampt voor een getuigenis, zodat hier een sensationeel verhaal over gemaakt kan worden.’

Sensatiebelust

Iets wat de schrijver jammer vindt, want in sensatie is geen plaats voor subtiliteit. Spit vervolgt: ‘Het is eigenlijk geen wonder dat talkshows en kranten geen van de betrokken vrouwen aan het woord krijgen in deze zaak, wanneer de discussie gekaapt wordt door schrijvers die nu zichzelf op de borst kloppen met uitspraken als: ‘ik ben nooit moeten gaan lunchen voor mijn sterren’.

Spit heeft haar ervaringen op tafel gelegd bij de krant. ‘Ervaringen die op zich haast onschuldig leken, die slechts met teenlengte een grens overschreden, maar die in een groter geheel wel als kwalijk konden worden beschouwd.’

Machtsmisbruik

De schrijver hoopt dat de Volkskrant met de vergaarde informatie een weloverwogen keuze heeft gemaakt, en dat ze genoeg reden zagen om in te grijpen.  Spit: ‘Juist het feit dat machtsmisbruik zo lang kan doorgaan, in een kleine wereld waar iedereen ervan op de hoogte is maar ook kwetsbaar is (en zijn werk wil beschermen), is het bewijs dat het wel degelijk om misbruik van macht ging.’