Videovergaderen

Het zijn zomaar drie veel uitgesproken zinnetjes tijdens de overvloed aan videovergaderingen. En dan hebben we het nog niet eens over de kirrende kinderen en blaffende honden op de achtergrond. Videovergaderen is doodvermoeiend. Met een goeie verbinding zou de digitale meeting dicht in de buurt moeten komen van een fysieke, maar de werkelijkheid blijkt vaak anders. Dat komt met name door het gebrek aan non-verbale communicatie, aan oogcontact.

Lees ook
En dan ga je viral: deze falende thuiswerkfilmpjes vliegen het internet over

Spiegelneuronen

Je zou zeggen dat er een oplossing voor te vinden zou zijn, maar de wetenschap vertelt ons anders. Om empathie voor elkaar te voelen, moeten onze spiegelneuronen geactiveerd worden. Spiegelneuronen? Dat zijn de hersencellen die actief worden wanneer je iemand waarneemt. Ze stellen ons in staat elkaar te begrijpen. Maken dat we ons aan elkaar spiegelen. Dat we op elkaar reageren. Maar daar is wel oogcontact voor nodig. Écht oogcontact.

Dat leggen onderzoekers van het Nijmegen Institute for Cognition and Information en het FC Donders Centre for Cognitive Neuroimaging van de Radboud Universiteit uit. Met die vage blikken in het luchtledige op Zoom of in Teams gaan we het niet redden met dat echte oogcontact. Want kijken we naar dezelfde persoon of is iedereen afgeleid door iets anders? Zou best kunnen. Het interieur van Willem is namelijk wel erg rommelig. Ageeth zit buiten te werken, beetje vreemd. En mijn hemel, ik moet iets rechter in beeld gaan zitten. Dit is geen gezicht.  Allemaal gedachtes die afleiden en het moeilijk maken om bij de les te blijven – en daar word je moe van.

Lees ook
7x tips voor een goede werkhouding tijdens het thuiswerken

Mute mute mute

Vermijden kunnen we het videovergaderen voorlopig nog niet. Maar als iedereen in een rustige kamer gaat zitten met niet te veel troep, huisdieren of kinderen op de achtergrond en zich strikt aan het mute-beleid houdt, kom je op zich al een heel end.