Misselijk

Als op de afdeling waar haar moeder verblijft, de eerste coronabesmetting wordt geconstateerd, ligt Inge twee nachten te woelen. Daarna rijdt ze de auto voor, haalt haar moeder op en rijdt terug naar huis. “Mensen verklaarden me voor gek. Maar ik was er gewoon misselijk van. Ik kon haar daar niet laten zitten, dat kon gewoon niet.”

Het is dan ook niet niks, want Inges moeder heeft Alzheimer. Dit betekent, zo vat Inge het in het interview met het Eindhovens Dagblad samen: “Veel plezier en veel poep. Het is wat dat betreft net of je een kind van vier in huis hebt.” Ze kan haar moeder geen tien minuten alleen laten. “De dag met haar heeft geen begin en geen einde. Vergis je niet, het is loeizwaar.”

Plezier

Maar naast die fysieke zorg, is er ook veel plezier – en dat zijn de momenten waardoor Inge het kan volhouden met haar moeder. Lees hier het hele interview met Inge en Ria in het Eindhovens Dagblad.