Van zeker tachtig donorkinderen die zijn verwekt via een oude zaaddonorbank van het ziekenhuis in Leiden is niet meer na te gaan wie hun donorvader is. Dat komt doordat het centrum zijn administratie niet op orde had.
Ook hadden negen (van de 115) spermadonoren meer biologische kinderen dan de grens van 25. Met het zaad van één van de donoren zijn zelfs ongeveer negentig kinderen verwekt.
Het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC) heeft de problemen ontdekt toen het onlangs het archief van zijn donorbank doorzocht. Dat gebeurde op verzoek van nakomelingen die wilden weten van wie ze afstammen.
Het academisch ziekenhuis biedt excuses aan voor de chaos in de registratie. “Het LUMC realiseert zich dat ouders, nakomelingen en donoren nu worden geconfronteerd met onrust en onzekerheid”, wordt gesteld in een officieel bericht. Het overschrijden van het maximumaantal noemt bestuurslid Martin Schalij ‘heel zorgelijk’. “De mogelijkheid bestaat dat er kinderen zijn die bij elkaar in de buurt wonen of een relatie met elkaar aangaan. Dat is natuurlijk zeer ongewenst.”
Volgens klinisch geneticus Wendy van Zelst-Stams is de kans dat donorkinderen zonder het te weten een relatie krijgen met een halfbroer of een halfzus echter ‘zeer klein’. Het gaat immers om kleine aantallen nakomelingen die verwekt zijn dankzij een spermadonor.
Het centrum in het LUMC was van 1977 tot 2004 actief. Het LUMC is nu een grote zoektocht begonnen naar de moeders die in die periode cliënt van het centrum waren en de kinderen die na de behandeling zijn geboren.
Mensen die zich melden, kunnen onder meer vragen hoeveel kinderen dezelfde donorvader hebben. Ook kunnen ze proberen contact te leggen met de spermadonor, hoewel hij dat mag afwijzen. Ze kunnen ook vragen om DNA-onderzoek om vast te stellen wie de donorvader was.
Volgens het academisch ziekenhuis woonden de meeste vrouwen destijds in gebieden met postcodes van 2000 tot en met 3000, dus in het gebied tussen Haarlem en Rotterdam. Ook is er donormateriaal gedeeld met vruchtbaarheidsklinieken in Groningen en Leeuwarden. Vanwege ‘het recht op niet weten’ worden deze groepen niet persoonlijk benaderd, maar via een landelijk bericht opgeroepen zich te melden als ze daar behoefte aan hebben.
Het LUMC heeft een onafhankelijk onderzoeksteam aangesteld om de bevindingen te beoordelen en heeft de Inspectie voor de Gezondheidszorg en Jeugd ingelicht.
550 kinderen, maar niet meer: massadonor moet stoppen met sperma verstrekken
