Kinderen die uit huis zijn geplaatst, keren in ongeveer vier op de tien gevallen op enig moment weer terug bij hun ouders. Maar: die terugplaatsingen lopen regelmatig mis, signaleren onderzoekers van de Universiteit Leiden.
In opdracht van het Wetenschappelijk Onderzoek- en Datacentrum (WODC) hebben ze honderden dossiers geanalyseerd. Bij één op de vier kinderen die terug naar huis gingen, bleek het niet houdbaar.
“Om het proces van terugplaatsing beter te laten verlopen, is meer gerichte hulp aan ouders nodig, zowel tijdens de uithuisplaatsing als na de terugplaatsing”, concluderen de onderzoekers.
Ouders kunnen bijvoorbeeld meer hulp gebruiken om te leren hoe ze hun kinderen beter kunnen opvoeden, maar ook om eigen jeugdtrauma’s te verwerken. Dat zijn factoren die de kans op een blijvende terugplaatsing kleiner maken. Ook bij ouders met een verstandelijke beperking lukt het minder vaak om een kind weer te laten terugkeren in het gezin.
Gedwongen uithuisplaatsing kan door de rechter worden opgelegd als uiterste middel, als het thuis niet goed gaat met een kind. Dat kan bijvoorbeeld zijn door mishandeling of verwaarlozing, maar ook door veelvuldige ruzies in het gezin of te zware zorgtaken. De onderzoekers benadrukken dat het “een zeer grote impact heeft op minderjarigen, ouders en verzorgers”.
De onderzoekers adviseren verder om kinderen die uit huis zijn geplaatst zo min mogelijk over te plaatsen. In de onderzochte gevallen werd 42 procent van de uit huis geplaatste kinderen minstens één keer overgeplaatst. Het gemiddelde was 2,2 keer. “Een enkeling werd zelfs dertien keer overgeplaatst.”
Moeder (37) onder invloed tijdens bevalling, baby uit huis geplaatst
