De verkeerspolitie Rotterdam deelt een emotioneel verhaal over een dodelijk ongeluk, waarbij een 24-jarige vrouw om het leven is gekomen. De boodschap? Dat je je gordel nóóit onder je arm of achter je rug langs moet dragen.
‘Ik durf ze niet te vertellen dat dit misschien allemaal voorkomen had kunnen worden als je de gordel op de goede manier had gedragen’, staat er in het bericht.
In een uitgebreid bericht op Facebook blikt de verkeerspolitie Rotterdam terug op het dodelijke ongeluk. Vanaf het moment dat ze bij de aanrijding ter plaatse zijn, totdat ze huiswaarts keren omdat hun taak erop zit.
‘Ik kijk naar de plek waar de airbag uit het stuur hangt en zie je zitten’, valt te lezen. ‘Je lange haar hangt als een sluier voor je gezicht. Het kleeft aan je wang en de glassplinters die overal zitten zorgen voor een absurd schouwspel. Het lijken wel diamanten.’
De politie krijgt het rijbewijs van de jonge vrouw in handen. ‘Ik kon nog net zien dat je waarschijnlijk lijkt op de vrolijke foto van je rijbewijs, voordat het oranje zeil de zon uit de diamanten wegneemt.’
Pas op: flinke toename aantal verkeersongelukken in eerste maanden 2022
Volgens de agent is de toedracht van de aanrijding duidelijk. Net zoals de doodsoorzaak. ‘Omdat je de gordel onder je arm door had, kon je bovenlichaam vrijelijk naar voren klappen op het moment dat de airbag je op volle snelheid raakte. Je nek brak als een dorre tak.’
De familie van de vrouw is al onderweg naar het mortuarium om hun dochter te identificeren. ‘Er zitten vier mensen in de wachtruimte. Ik schrik even, want één van de personen ken ik. Het blijkt je zusje te zijn die wel heel veel op je lijkt. Ik vertel ze dat het nog even gaat duren, omdat ze je “klaar maken”.
Ik kan niet vertellen dat er twee dames met je bezig zijn om alle glassplinters uit je gezicht te halen, het bloed uit je haar te wassen en met make-up bezig zijn om de bloeduitstortingen te camoufleren.’
Tijdens een kort gesprek met de ouders kan de agent opmaken dat ze hun dochter die ochtend nog gesproken hebben. ‘Ik durf ze niet te vertellen dat dit misschien allemaal voorkomen had kunnen worden als je de gordel op de goede manier had gedragen’, schrijft de agent. ‘Dan was je in je stoel blijven zitten, was je nek nog heel geweest en je gezicht nog gaaf.’
Het moment van de identificering is aangebroken. ‘Ik kijk naar je vader. Bij iedere stap wordt hij een jaar ouder. De 15 seconden lijken voor hem een week te duren. Als ze om het kamerscherm heen kijken, barst de bom. Enorme emoties komen los’, omschrijft de agent.
‘Terwijl je vader in stukken valt en je moeder je zachtjes over je wang aait, fluister ik door het gejammer heen tegen mijn collega: “Nou, ik denk wel dat zij het is.” Onze manier om de emoties van de familie buiten te sluiten.’
Het werk van de politie zit er op dat moment op. ‘Als ik ’s avonds naar huis rijd, zie ik je gezicht. 24 jaar. Net zo oud als mijn eigen dochter.’ De weken daarna let de agent extra op gordels. ‘Ik zie er legio: onder de arm door, of dicht geklikt achter de rug om. Geen van de mensen die ik bekeur heeft er begrip voor. “Het snijdt in mijn nek”, hoor ik vaak.”
Het argument dat je voor een paar euro een zacht hoesje kan kopen om dat snijden te voorkomen, wordt weggehoond. “Maar als je het niet voor jezelf doet, doe het dan tenminste voor je zusje.”
'Zeikwijven' onderzoeken de veiligheid van vrouwen in een mannenmaatschappij
