Het Nationaal Ouderenfonds trekt per 1 maart de stekker uit De Zilverlijn. De veelgebruikte belservice is voor veel ouderen een medicijn tegen eenzaamheid.
Een wekelijks belletje met een onbekende doet namelijk wonderen.
Ouderenfonds
Ook de 72-jarige Leen Molijn belde vaak met de Zilverlijn. Hij maakt al zes jaar dankbaar gebruik van de service. Dat het Ouderenfonds heeft besloten de hulplijn op te doeken, hakt er flink in. “Ik vind het heel erg”, zegt Leen tegen Hart van Nederland. “Die belletjes hebben een enorme impact op mijn leven gehad. Ik ga het enorm missen. Ik val in een gat.” De 72-jarige mist naar eigen zeggen op deze manier “een luisterend oor of een gezellig praatje”.
Ook de vrijwilligers van de Zilverlijn hebben moeite met het besluit. “Voor de oudjes is het heel vervelend”, zegt vrijwilliger Kees Kopper. “Zij zijn 80 of 90 jaar en al blij met één telefoontje per week. Dit was juist zo uniek, en dan stoppen ze er zomaar mee. Heel erg jammer.”
Eenzaamheid
Voor onder anderen Leen is de belservice een uitkomst bij gebrek aan menselijk contact in het dagelijks leven. Leen lijdt ook nog aan een spierziekte, waardoor hij het huis vrijwel niet meer uitkomt. “En hier komt ook bijna niemand meer. Mijn kinderen wonen ergens anders en ik ben gepensioneerd. Voor mij was dit een enorm mooie uitlaatklep.”
Het Nationaal Ouderenfonds laat in een reactie aan Hart van Nederland weten zich meer te willen richten op preventie van de eenzaamheid. “We focussen ons nu op lokale netwerken, daar is meer en beter overzicht. Daar zien wij toekomst in”, zo luidt de reactie.