Mensen met lagere inkomens krijgen over het algemeen minder vaak een tumorgerichte behandeling dan mensen die meer verdienen. Dat heeft verschillende oorzaken, blijkt uit nieuw onderzoek.
Het Integraal Kankercentrum Nederland (IKNL) deed onderzoek naar de behandelingen.
“Uit ons onderzoek blijkt dat patiënten met lage inkomens minder vaak een behandeling ondergaan om de groei van tumoren te remmen, voor genezing of om langer te leven”, vertelt hoofdonderzoeker Mieke Aart.
Bij alle vormen van kanker zijn er verschillen zichtbaar, maar het meest in het oog springen de cijfers over de behandeling van een vergevorderd stadium van huidkanker. Van de patiënten uit hogere inkomensgroepen krijgt 67 procent immuuntherapie, tegenover 47 procent van de patiënten met een lager inkomen. Ook bij de behandeling van uitgezaaide dikkedarmkanker zijn grote verschillen zichtbaar. Uit het onderzoek blijkt dat daarvoor een kluwen van redenen van is.
“We zien bij mensen uit de lagere inkomens dat er vaker ook andere gezondheidsproblemen spelen, zoals bijkomende ziektes en overgewicht. Daarnaast zien we helaas dat in de groepen met lagere inkomens veel meer gerookt wordt. Dat draagt niet bij aan de fitheid van een patiënt. Deze problemen kunnen ervoor zorgen dat behandelingen complexer worden – of zelfs helemaal niet mogelijk zijn.” Aarts vervolgt: “Een patiënt die in slechte conditie is, kan misschien minder goed een grote operatie aan of een zware chemokuur.”
Meer aandacht voor 'vrouwelijke' werkwijze in zorg beter voor patiënten én artsen
Een andere reden die onderzoekers ontdekten, is dat mensen met een lager inkomen vaker minder bereid zijn om verder te reizen voor een behandeling. Een bestraling kan bijvoorbeeld niet in elk ziekenhuis plaatsvinden. “Ook het niet kunnen of willen reizen kan de keuze bepalen of een patiënt een behandeling krijgt of niet. Bij sommige behandelingen moet een patiënt dagelijks op en neer.”
En reizen kost geld. Wie dat niet heeft, kan op dit moment geen aanspraak maken op een vergoeding en dus gaat er op dat moment een streep door een behandeling.
Toch kan de gezondheidszorg ook bij zichzelf te rade gaan. “Een arts wil altijd de beste zorg voor een patiënt, maar een arts zou wel kunnen nagaan bij de patiënt of hij of zij heeft begrepen wat de diagnose inhoudt. Dat kun je ondervangen door te vragen ‘kunt u mij in eigen woorden herhalen wat ik zojuist heb gezegd?’ Soms is de taal die artsen gebruiken veel te complex.”
Mensen met een lager inkomen hebben relatief vaak een lagere opleiding genoten en het gebruik van complexe taal kan voor hen lastig te begrijpen zijn. “Moeilijke woorden en termen moeten worden vermeden in de spreekkamer.”
Of de verschillen in behandeling uitmaken voor de levensverwachting van patiënten, is overigens niet duidelijk naar voren gekomen uit het onderzoek. Later onderzoek hierover volgt later dit jaar.
Huisarts Michelle van Tongerloo: 'Tegenwoordig kunnen mensen heel makkelijk en vrij snel ernstig in de problemen komen'
