Gevlucht

Vanuit Nederland zijn Milena en haar familie in 2018 gedwongen teruggestuurd naar Armenië. Vanuit daar zijn ze gevlucht naar Rusland. “Ze belden mij in paniek op. In Rusland werd de vader ook bedreigd”, zegt Eliza Tsjoepieva. “Ze durfden hun huis niet meer uit te komen. Toen heb ik hen geadviseerd te vluchten en sindsdien sta ik ze bij.”

De vader van het gezin zou bij de grens van het eerste Europese land – Frankrijk – worden teruggestuurd wegens gebrek aan een visum. Dus deed hij een zelfmoordpoging in het bijzijn van zijn familie. “Later had ik hem aan de telefoon: ‘Wat moest ik doen? Anders worden mijn kinderen vermoord?’, zei hij. Had hij het niet overleefd, dan zouden zijn kinderen tenminste in een veilig land zijn.”

Milena

Het gezin had opnieuw asiel aan kunnen vragen, maar de kans van slagen is dan klein. “Dien je herhaald asiel in, dan moet er sprake zijn van nieuwe feiten en omstandigheden. In hun geval is hier sprake van: ze werden opnieuw bedreigd. Maar hoe gaan ze dat bewijzen? Degene die jou bedreigt laat geen briefje achter.”

“Als je Milena ontmoet en in haar ogen kijkt, dan raakt dat je gewoon. Die ogen maken zoveel mee. Zij is mijn jongste cliënte, en was twaalf toen ik haar zaak aannam. Dan zit zo iemand voor jou, helemaal wanhopig. Zo hoort het niet te zijn. Zij is beschadigd door het Nederlands rechtssysteem.”

Afgewezen

Omdat de ouders van Milena zijn uitgeprocedeerd, heeft Tsjoepieva een nieuwe aanvraag ingediend bij de IND voor Milena zelf. Op basis van Artikel 8 Voor de Rechten van de Mens. “Dat houdt in dat wanneer iemand een privéleven in Nederland heeft opgebouwd, haar rechten zijn gewaarborgd op basis van dat artikel.”

Hoewel Milena makkelijk kan aantonen een privéleven te hebben opgebouwd – ze woont immers al in Nederland sinds ze anderhalf is – wordt de aanvraag afgewezen. “Zij is onderdeel van deze maatschappij, volledig ingeburgerd en geworteld en hoort op grond van Artikel 8 een verblijfsvergunning te krijgen. Maar tot mijn verbazing denkt de IND hier anders over. En dat is een heel grote fout.”

De 14-jarige Milena.

Geen keuze

Tsjoepieva heeft na het besluit van de IND dan ook bezwaar ingediend. Maar de juriste verwacht dat het bezwaar een dezer dagen ongegrond wordt verklaard. “De IND zegt dat de ouders van Milena ervoor hebben gekozen dat zij hier al die jaren woonachtig was, en hierdoor een privéleven heeft opgebouwd. De keuzes van haar ouders worden nu tegen haar gebruikt. Maar de aanvraag is voor Milena, niet voor de ouders. Dan moeten we niet gaan kijken wie hier schuldig is, maar enkel de vraag beantwoorden: is zij hier geworteld of niet?”

Wordt het bezwaar ongegrond verklaard, dan worden Milena en haar gezin gedwongen het land uitgezet. Zij is jezidi, en loopt op basis van haar etnische en religieuze afkomst gevaar. Jezidi’s – een volksreligie en minderheidsgroep – worden wereldwijd vervolgd. “Milena’s opa en oma, haar tante en haar neef zijn in Armenië letterlijk afgeslacht. Met meerdere messteken om het leven gebracht. De kans is heel groot dat Milena en haar familie hetzelfde zullen meemaken. Daarom zijn ze gevlucht. Dat is geen keuze.”

Petitie

De beslissing van de IND wil Tsjoepieva niet afwachten. Daarom is ze een petitie gestart. “Wordt het ongegrond verklaard, dan gaan er vijf busjes met politieagenten naar haar huis. Ik heb dit als tolk, voor mijn carrière als jurist, meerdere keren meegemaakt. Tussen vier en vijf uur ’s ochtends moest ik op locatie staan. Gewapende agenten pakken minderjarige kinderen op alsof het criminelen zijn. Ze krijgen vijf minuten de tijd om zich aan te kleden. Telefoons, alles wordt van hen afgepakt. Daarna komen ze – helemaal in shock en paniek – in het detentiecentrum. Met maar één vraag: wat hebben we gedaan?”

Milena heeft 40.000 handtekeningen nodig, voordat Tsjoepieva haar zaak kan voorleggen aan de Tweede Kamer. De teller staat inmiddels op 15.372 handtekeningen. “De staatssecretaris moet expliciet naar deze zaak kijken, want hier worden fouten gemaakt. Naast handtekeningen, kan ook alle media-aandacht helpen om de zaak op de agenda te krijgen.”

“Een veertienjarig meisje dat na twaalf jaar alsnog het land wordt uitgezet. Hier wordt met levens van onschuldige kinderen gespeeld. Als dit meisje wordt uitgezet, dan stop ik met mijn beroep. Dan heb ik geen vertrouwen meer in het rechtssysteem.”

Rode Kruis maakt zich zorgen: 'Opvang asielzoekers dreigt door ondergrens te zakken'Lees ook