Vrouwenmoorden

Het hof stelde in het vonnis vast dat sprake is geweest van een patroon. W. vergreep zich in 2003, 2004 en 2017 “aan drie kwetsbare, jonge vrouwen, die alle drie als prostituee werkzaam waren, met wie hij alle drie sex had en van wie hij zich daarna “ontdeed”. Het hof noemde de manier waarop dat gebeurde “gruwelijk, mensonwaardig en respectloos”.

Het bebloede stoffelijk overschot van Roossien werd in april 2003 gevonden aan de Uitdammerdijk aan het IJmeer, boven Amsterdam. Het in stukken gehakte lichaam van Mos werd in november 2004 verdeeld over zestien vuilniszakken in Amsterdam-Zuidoost aangetroffen. Oosterbeek verdween in 2017 van de aardbodem na een nachtelijk bezoek aan W.

DNA

Volgens het hof staat vast dat W. de laatste was die Oosterbeek in leven zag en zijn een vrijwillige verdwijning, een natuurlijke dood of zelfdoding uitgesloten. Ook van Mos werd taal noch teken vernomen nadat ze bij W. was geweest. In de zaken van Roossien en Mos was DNA-materiaal belangrijk voor het bewijs. Zo zat DNA van W. op vuilniszakken waarin het lichaam van Mos was gestopt en is DNA van Roossien gevonden in de auto van Mos. Beide vrouwen kenden elkaar niet, aldus het hof.

De straf in hoger beroep is gelijk aan de eis die het OM eind september uitsprak en hoger dan die waartoe de rechtbank in augustus 2019 besloot. Die legde Sjonny W. een gevangenisstraf van veertien jaar en vijf maanden en tbs met dwangverpleging op voor alleen de dood van Mos. In de andere zaken werd hij vrijgesproken.

Geen afscheid

W. heeft alle beschuldigingen consequent ontkend. Het hof verweet hem “geen verantwoordelijkheid” te hebben genomen voor zijn daden. In de zaak rond de verdwijning van Oosterbeek rekende het hof hem zwaar aan dat hij is blijven zwijgen over haar verdwijning en niet heeft willen zeggen wat er met het lichaam is gebeurd. “De nabestaanden hebben geen afscheid kunnen nemen, dat valt iedereen zwaar”, aldus het hof.

Uitspraak in hoger beroep over Amsterdamse vrouwenmoordenLees ook