Sofie (40) zit samen met haar man Dick (45) en dochters Annabelle (9) en Justine (6) in thuisquarantaine, omdat ze besmet zijn met het coronavirus. Voor LINDA.nl houdt ze een dagboek bij van hun weken in isolatie.
“Gisteren lag ik voor het eerst sinds ik ziek ben echt in bed met koorts”, schrijft Sofie.
Ik stap verheugd van de weegschaal. Eeuwig aan de slanke lijn zonder resultaat, maar Corona heeft het binnen een week voor elkaar; ik ben ruim drie kilo kwijt. De reden is banaal want ik ben mijn complete reukvermogen kwijt en proef geen enkel verschil tussen een knapperig appeltje en een knapperig minikitkatje. Waardoor het dus een stuk eenvoudiger is voor de appel te kiezen. Waarom wordt dit niet bij mensen toegepast in plaats van een maagverkleining? Maar als ik bedenk dat ik de rest van mijn leven mager als een lat zou zijn maar niet meer kan genieten van lekker smikkelen, heb ik dat er toch niet voor over.
Ik bel mijn KNO-connecties en kom snel achter de remedie; whatever your problem is, Otrivin is the answer. Waarschijnlijk, ondanks dat ik niet neusverkouden ben, heb ik geïrriteerde slijmvliezen door het wattenstaafje van de testafname. Ik denk dat ik nog even wacht met neusspray tot ik vijf kilo kwijt ben.
“We naderen een kantelpunt”, hoorde ik de experts zeggen tijdens de grote persconferentie van donderdagmiddag. Ik ben bang dat dat ook voor ons gezin geldt. Gisteren lag ik voor het eerst sinds ik ziek ben echt in bed met koorts, en als dit nog verergert weet ik niet wie ons moet verzorgen.
Ik strompel naar de kinderen, om erachter te komen dat de jongste de iPad te pakken heeft gekregen en al tweeënhalf uur een of ander spelletje aan het doen is. Ik voel me beroerd en kruip met de meiden in het bed van de oudste – luisterboekje aan – terwijl mijn man nog verder slaapt.
Lees ook
Sofie’s dagboek dag 1 t/m 5: ‘Saaie rotquarantaineschool’
Dan wordt de naam van mijn jongste geroepen en wat blijkt; haar complete klas staat voor het raam te zwaaien. Het is een klein klasje, want iedereen die hoest moet thuisblijven, maar géweldig. De juf maakt er duidelijk het beste van.
Vandaag weer de ‘quarantaineschool’ opgepakt. Mijn koorts is gezakt, de oudste is flink ziek maar de jongste begint met frisse tegenzin aan het schoolwerk. Ik moet me inhouden haar niet even flink de waarheid te zeggen (halloooo, je krijgt privé-onderwijs! Wees dankbaar!) want ze klaagt zonder onderbreking over de kwaliteit van de lessen. “De echte juf zet niet zoveel krullen. De echte juf slaat niet zo de bladzijde om. Ik ben boos.” Waarom ben je dan boos? “Gewoon, omdat ik boos ben.” Oké, ik besluit de omkoopstrategie toe te passen in plaats van mijn langetermijn-opvoedkunde en haal mijn mooiste bakje stickers tevoorschijn. Het werkt. Min of meer.
