Het is ’s avonds weer eerder donker. Uit recent onderzoek blijkt dat ‘men zich niet veilig voelt in het donker uit angst voor een mogelijke aanval, intimidatie of een verkeersongeluk’. Ben jij bang op straat? Je bent helaas niet de enige.
Een rondgang langs onze eigen redactie geeft aan dat veel vrouwen hier last van hebben. “Ik ben al meerdere keren in het donker lastig gevallen”, vertelt een van onze redacteuren.
Zowel mannen als vrouwen voelen zich onveilig in het donker. Europees onderzoek namens sportmerk Brooks Running wijst uit dat ‘onder 5.510 hardlopers 65 procent regelmatig hardloopt bij weinig licht. Maar liefst 48 procent geeft aan zich hierbij onveilig te voelen. Men voelt zich niet veilig uit angst voor een mogelijke aanval, intimidatie of een verkeersongeluk’.
Ook de Amsterdamse dienst Onderzoek en Statistiek kwam eerder dit jaar met cijfers. ‘De dienst ondervroeg ruim 5000 meisjes en vrouwen hoe vaak en op welke wijze zij op straat geïntimideerd worden. 5 procent werd weleens in het nauw gedreven. De meesten van hen noemden nafluiten en seksuele opmerkingen’, schrijft Nieuwe Revu.
Niet alleen een rondje hardlopen of ommetje door de stad hoeft onveilig te voelen. Ook in het donker fietsen of een paar honderd meter lopen naar een bushokje kan een naar gevoel oproepen.
Zo vertelt een van onze redacteuren dat haar hardlooprondje in de winter anders is dan in de zomer. “Ik baal er altijd van als het weer vroeg donker wordt in het najaar. Thuis is het hartstikke gezellig met de kaarsen aan, maar het betekent ook dat ik ’s avonds niet meer kan hardlopen. In de zomer vind ik het heerlijk om ’s avonds als het lang licht is bij mij in de buurt door de bossen te rennen; ik word gelukkig van al dat groen, er even uit zijn na een dag werk.
Maar in de herfst en winter laat ik dat aan me voorbijgaan, ik voel me dan te onveilig en het lijkt dan bijna alsof ik ‘het gevaar opzoek’. Tot het weer lichter wordt, ren ik alleen nog overdag in het weekend of veilig op de stoep onder de straatlantaarns. Maar dat laatste komt er weinig van: ik vind het bloedsaai.”
Maar ook alleen naar huis fietsen na een stapavond kan onveilig voelen. Deze redacteur maakte mee waar velen bang voor zijn. “Ik fietste na een avond stappen naar huis. De straatverlichting deed het niet. Vaag zag ik in de verte iemand op het fietspad staan, maar ik besefte niet meteen dat het foute boel was. Toen ik hem naderde, kwam hij op me af en gaf mij uit het niets een harde klap, waardoor ik half van mijn fiets viel.
Ik kon nog net rechtop staan, waarna ik keihard naar huis ben gefietst. Mijn moeder heeft toen dagen aan de telefoon gehangen met de gemeente, zulke wegen moéten verlichting hebben. Daarna was ik wel even klaar met in het donker over straat gaan. Sindsdien fiets ik eigenlijk nooit meer alleen en als ik loop, kijk ik telkens achter me.”
Ook op jonge leeftijd kan er iets gebeuren,dat je niet zo snel meer vergeet. “Toen ik een jaar of negen was, werd ik achtervolgd door een man. Ik had met een vriendinnetje buiten gespeeld en liep rond half acht weer in mijn eentje naar huis. Er liep een man achter me aan, maar ik dacht daar vrij weinig van omdat ik nog jong was.
Op een geven moment sloeg hij op mijn kont. Geschrokken keek ik om, hij was van plan het nog een keer te doen, zei hij. Ik rende weg, maar hij heeft me nog een tijdje achtervolgd. Dit was ontzettend eng, sindsdien ben ik als kind niet meer in het donker buiten geweest.”
Elke ervaring is naar en kan een hoop ellende veroorzaken. Van sommige gebeurtenissen kan iemand lang last houden: “Ik liep over straat naar huis vanaf de tram langs een portiek. Hier stond een oude man met zijn broek op zijn knieën zich af te trekken en keek mij recht in mijn ogen, zonder enige emotie aan. Ik schrok daar heel erg van, waardoor ik in eerste instantie verstijfde en daarna heel snel ben door gelopen.
Ik was zó geschrokken en wist niet wat mij overkwam. Toen ik iets later achter mij keek, fietste hij ineens vlak achter mij. Ik was bijna thuis, maar ik durfde niet naar binnen, want dan dan wist hij waar ik woonde. Uiteindelijk ben ik via de achterkant in het plantsoen naar binnengeglipt. Ik durfde hierna lang niet alleen over straat.”
Een veiliger route kiezen, dat is ook een optie: “Ik wandel graag, maar zorg er in het donker altijd voor dat ik in het centrum van de stad loop. Dan ben je nooit alleen, dat voelt veiliger. Eerst liep ik graag naar een dorp verderop, over het voetpad langs een drukke autoweg waar weinig mensen lopen, maar daar ben ik mee gestopt.
Ik ben al meerdere keren in het donker daar lastig gevallen. Het is jammer dat je er rekening mee moet houden, maar het is niet anders. Hoe belachelijk dat ook is.”
Wil je na al deze verhalen toch nog met een veilig gevoel (in het donker) de straat op, dan hebben we nog wat tips voor je. De gemeente Rotterdam heeft een ‘Stopapp’, waar straatintimidatie gemeld kan worden. Hiermee probeert de gemeente straatintimidatie tegen te gaan.
De Fietsersbond heeft advies voor een veiliger gevoel op – je verwacht het niet – de fiets: ‘Laat mensen weten dat je onderweg bent en bel iemand op terwijl je fietst. Doe dat wel het liefst handsfree en met één oortje in. Op die manier kan je ook nog het omgevingsgeluid horen’. Fiets of wandel daarnaast, als de mogelijkheid er is, met iemand samen.
Man (35) laat op Zeeuws strand jongeheer zien aan zonnende vrouwen: 'Onveilig en onprettig'
