Elke vrijdagmiddag een borrel met collega’s of één keer in de maand samen sporten. Voor de een klinkt het te gek, maar op sociale media klinkt een steeds feller geluid tegen al deze ‘verplichte gezelligheid’.
Bij welk kamp hoor jij?
Antisociaal op werk
Het begon allemaal met de Amerikaanse komediant Spencer Bland. Hij postte enkele weken terug een video op TikTok waarin hij aangeeft blij te zijn met zijn baan, maar dat hij niets heeft met bedrijfscultuur. “Ik wil op tijd betaald krijgen en op tijd naar huis gaan. Meer niet.”
Ook de Telegraaf schreef donderdag over deze ‘nieuwe trend’. Zijn de verplichte borrels op z’n retour?, werd als vraag opgeworpen in de kop van het artikel. Online Recruitment Strategist Arjan Elbers vertelt aan LINDA. meer over dit fenomeen.
Werkdruk
“Ik herken dit nog niet als trend en ik hoor in het werkveld ook niet dat er strategisch anders gekeken wordt naar kerstborrels of vrijmibo’s “, zegt hij allereerst. “Wat ik wel zie, is dat sociale activiteiten afnemen door de extreme werkdruk waar werknemers momenteel onder lijden. Met alle openstaande vacatures is er steeds meer werklast. Als je je to-do’s niet haalt, dan sta je niet lekker sociaal op zo’n borrel. Stonden er vroeger elke middag veertig man, dan zijn dat er nu nog vier.”
Wat Elbers wel ziet, is dat werknemers op de werkvloer bewuster kiezen met wie ze omgaan. “Tijd is superschaars en er wordt al zo veel van je verwacht, we hebben het al knetterdruk. En dan moet dat op het werk ook nog eens. Je ziet dat we tegenwoordig liever met kleine clubjes collega’s ergens gaan lunchen of een borrel pakken, dan dat we op verplicht teamuitje moeten met Hetty van HR en Koos van productie – die we eigenlijk niet zo aardig vinden.”
Niet verplicht
Kortom: sociaal zijn op ons werk vinden we volgens hem nog steeds prima, maar wel onder onze eigen voorwaarden. “Ik zou verplichte sociale activiteiten er als werkgever nooit doorheen duwen. Niet iedereen houdt van sociaal gedrag – de een wel, de ander is introvert. En dan heb je ook nog eens te maken met vier verschillende generaties op de werkvloer; van boomers tot gen Z. Het is de kunst als leidinggevende om dat samen te brengen en iedereen te begrijpen.”