Immuunsysteem

‘Dat een paar maanden lockdown – en daardoor niet naar de kapper en je moeder kunnen – erin hakken, snap ik’, opent Els haar post. ‘Ik leef namelijk al meer dan twaalf jaar zo in grote periodes van het jaar.’

Door ‘gewone verkoudheidsvirussen’ raakte Els jarenlang regelmatig zes tot acht weken volledig uit de roulatie. Pas na een lange periode vol onzekerheid, veel onderzoek en het slikken van zware astma-medicatie kwam er een juiste diagnose. ‘Mijn immuunsysteem doet het niet goed, waardoor mijn lichaam heel slecht met luchtweginfecties omgaat’, beschrijft Els in het kort.

Verhuizing naar Texel

De extreme vermoeidheid die Els eerst zo’n vijf keer per jaar ‘lamlegde’, is inmiddels de standaard geworden. Ze verhuisde uit de Amsterdamse Jordaan naar waddeneiland Texel om letterlijk meer lucht te krijgen, en dat hielp; haar lichaam kon langzaam wat herstellen.

Toch zijn haar dagen nog steeds kort. ‘Op de meeste dagen heb ik zo’n vier uur dat ik me ‘normaal’ voel en niet leeg en kapot.’ Hoe ze zich voelt op de moeilijke momenten? ‘Als een bewoner van een lichaamsvormige zitzak met zintuigen en, vooruit, hier en daar wat botten en een bos haar.’

Coronavirus

Aan humor heeft de Texelse duidelijk geen gebrek. Els probeerde met de minimale energie die ze had dan ook alles uit het leven te halen wat er voor haar in zat ‘met altijd de hoop dat er iets gevonden werd of gedaan kon worden’ om zich beter te voelen. Maar toen sloeg het nieuwe coronavirus toe. Haar belangrijkste doel op dit moment: het ontwijken van COVID-19.

‘Ik wil niet eenzaam sterven in een IC-bed. Ik wil ook niet nóg meer op mijn gezondheid en kwaliteit van leven inleveren door een doorgemaakte ‘milde’ coronainfectie.’

Lees ook
Mariëlle (46) kreeg 11 weken geleden corona: ‘Ik heb nu maar een scootmobiel gekocht’

Anderhalve meter

Wanneer Els het coronavirus krijgt, is de kans op een mild verloop erg klein: ‘Ik ben bang dat ik het niet overleef.’ Waar velen sinds 1 juni hun oude leven weer langzaam oppakken, en de anderhalve meterregel steeds losser nemen, maakt het voor haar dan ook nog moeilijker om aan het openbare leven deel te nemen. ‘De toeristen overspoelen het eiland weer. (…) Ik ken de weg, weet waar de paden breed zijn, waar ik eraf kan om even ruimte te maken en tóch presteren mensen het om zelfs die allersimpelste regel van anderhalve meter niet te respecteren.’

Els benadrukt dat er ook genoeg mensen zijn die zich wel aan de regels houden, maar één overtreder kan voor haar cruciaal zijn. ‘Mijn huisarrest wordt nu niet meer bepaald door een slechtere periode, maar door het gedrag van mensen die vinden dat zij voor mij mogen bepalen wat een veilige afstand is.’

Lees ook
Charissa (29) is na negen weken nog niet hersteld van corona: ‘Op goede dagen kan ik tien minuten lopen’

Elke dag vechten

In de Facebookpost geeft Els aan klaar te zijn met zich te moeten verantwoorden voor haar ergernis en ongerustheid. ‘Ik wil alleen maar niet dood.’

Ze hoopt dat ze met haar verhaal niet alleen haar vrienden maar ook andere mensen bewust kan maken van het belang van de anderhalve meter afstand, zo laat ze LINDA.nl weten. ‘Ik ben verdrietig en boos dat ik zelfs niet eens meer gewoon ziek kan zijn, er niet het beste van kan maken zonder steeds opnieuw dat kleine beetje ruimte, respect, begrip te hoeven, móeten bevechten. Elke dag ís al vechten.’