Prosecco-oorlog

Van bovenop de berg kijken ze meewarig naar beneden, naar valleien vol eindeloze wijngaarden. Miljoenen wijnstokken die Italië’s succesvolste wijn produceren: prosecco. Vijfhonderd miljoen flessen die in 2019 als aperitief gedronken werden of in je Spritz of Bellini terechtkwamen.

Maar ook vijfhonderd miljoen flessen die, laten we eerlijk zijn, vaak gezien worden als een goedkoop alternatief voor champagne. En dat steekt, daar bovenop de berg.

Op de berg is het lastiger wijn maken dan op een vlakte. Hier worden de druiven gekust door de zon, gestreeld door berglucht en met de hand geplukt. Reden genoeg voor de berg om te vragen of ze in het dal wilden afzien van de naam prosecco, omdat te veel goedkope rommel de edele naam van de wijn, hún wijn, zou aantasten.

Oftewel: het omhooggevallen plebs heeft inmiddels genoeg geld verdiend aan onze traditie, het wordt tijd om ons speeltje terug te pakken. Het consortium Prosecco Doc, dat ruim tienduizend wijnproducenten vertegenwoordigt, reageerde als door een wesp gestoken: onvoorstelbaar het werk van anderen zo te denigreren. ‘De afgelopen dertig jaar hebben wij ervoor gezorgd dat prosecco over de hele wereld verkocht werd én konden we aan de groeiende vraag voldoen. Me dunkt dat jullie daar ook van hebben geprofiteerd’, zo is de teneur.

Geen prosecco

De productie en verkoop van prosecco is sinds 2005 geëxplodeerd. De omzet groeide in een paar jaar naar ruim 3 miljard euro per jaar. En dus kwamen er steeds meer kapers op de kust. Of eigenlijk onder aan de berg en ver daarbuiten. Prosecco werd zelfs geproduceerd in Brazilië, Tsjechië en Oostenrijk. Dat vonden ze in de vallei te gortig. Geld verdienen aan de traditie van een ander is leuk, maar het moet wel binnen de landsgrenzen blijven. Dus is prosecco sinds 2009 een officiële DOC.

Dat betekent dat een witte bubbelwijn aan bepaalde regels moet voldoen en in een bepaald gebied geproduceerd moet worden, om prosecco te mogen heten. Dat gebied strekt zich uit van Valdobbiadene, het traditionele productiegebied op een uur rijden ten noorden van Venetië, tot aan de grens met Slovenië. Daarbuiten mag het geen prosecco heten.

Prestigieus

Geregeld: het geld blijft in Italië. Iedereen blij. Niet dus. De heren van de traditie op de berg willen zich beter onderscheiden van het nouveau riche plebs in de vallei. Na giftige artikelen in kranten, vergaderingen en getouwtrek kwam het tot een compromis. Prosecco doc blijft prosecco doc, maar de berg krijgt een prestigieuzere naam: ‘Conegliano Valdobbiadene Prosecco Superiore Doc’. Een hele mond vol voor een witte bubbelwijn.

Maar er is ook goed nieuws voor de Nederlandse consument: aan de prijs verandert niet zoveel door de prosecco-oorlog. De ‘gewone’ prosecco blijft met een prijs van tussen de tien en twintig euro relatief goedkoop en dus beter geschikt voor de Spritz. Voor de Superiore moet je dieper in de buidel tasten: een beetje fles kost al gauw 25 euro en soms zelfs wel 60 euro. Maar dan heb je wel de ‘originele, door de zon gekuste’.

Lees ook:
Exclusief voor LINDA.: volg de online wijnmasterclass van Astrid Joosten en Thérèse Boer