It runs in the family

Marjolein ging steeds minder vaak naar school en stopte met turnen, zo erg was ze geschrokken van de hyperventilatie. Dat ze zo angstig werd, heeft ze niet van een vreemde: haar moeder kampt ook met een angststoornis. Daardoor is Marjolein er waarschijnlijk ook gevoeliger voor, denkt ze.

Marjolein de Haan:

Triggers

Op haar zestiende bereikte Marjolein het dieptepunt van haar angststoornis, vertelt ze. “Ik had net mijn VBO-diploma gehaald, toen ik weer werd overladen door angst. Ik weet niet waardoor dat kwam, er was niet echt iets wat me triggerde. Het ging zelfs zo slecht, dat ik niet meer alleen durfde te douchen of te slapen. Ik had angst voor mijn angst, eigenlijk. En dat hielp niet.”

Lees ook
Onnodig taboe: deze week volop aandacht voor angststoornissen op LINDA.nl

Therapie

Als Marjolein last heeft van haar stoornis, kan ze bijvoorbeeld heel erg gaan piekeren en trillen. “Ook dringt dan niets tot me door en gaat mijn hart als een idioot tekeer. Verder kan ik dan zo erg zweten, dat ik wel eens naakt op de badkamervloer ben gaan liggen om af te koelen. Ik houd ook niet van drukte, of plekken waar veel mensen zijn. Je zult mij binnenkort dan ook niet zien dansen op het Bevrijdingsfestival.” Door verschillende therapieën kan de Friezin haar angsten tegenwoordig gelukkig onderdrukken. “Ik probeer dan goed na te denken en heel bewust op mijn ademhaling te letten, dat helpt wel.”

Bang voor buiten

De afgelopen jaren gaat het goed met Marjolein, alleen in januari 2017 ging het weer mis. “Ik was toen heel erg ziek door de ziekte van Crohn (syndroom dat zorgt voor chronische ontstekingen in het maag-darmkanaal, red.). Daar werd ik zo angstig van, dat ik een paar maanden thuis heb gezeten. Altijd als ik een tijdje ziek ben geweest, vind ik het heel spannend om weer naar buiten te gaan.”

In de auto

“Het enige punt waar ik nog aan moet werken, is aan autorijden”, gaat Marjolein verder. “Ik vind het niet prettig om in een auto te zitten, zie dan gauw de auto voor me op ons afkomen, bijvoorbeeld. Toen we laatst met het gezin naar Spanje reden, heb ik van te voren ook wat oxazepam (rustgevend medicijn, red.) genomen. Dat hielp wel. En af en toe wisselde ik van plek met mijn dochter, die op de achterbank zat. Ik vind het vooral prettig om achterin te zitten, ik moet niet te veel van het rijden meekrijgen.”

Uitgelachen

Gelukkig gaat Marjoleins omgeving goed met haar stoornis om. “Mijn kinderen weten ervan en ik heb nooit nare opmerkingen gekregen. Vroeger wel, op school, toen werd ik uitgelachen door de andere pubers. Maar ik ben tegenwoordig heel open over mijn angsten, dat helpt ook en is heel belangrijk. Als je praat over waar je last van hebt, dan is ook gelijk uit je hoofd.”

Voor meer informatie over en begeleiding en hulp bij angststoornissen, kijk hier.

Lees ook
Luthina (21) heeft een angststoornis: ‘Ik denk dat iedereen mij nakijkt’