De langverwachte vijfdelige serie ‘Crossroads’ over het leven van André Hazes is in première gegaan en inmiddels te zien op Videoland.
In de documentaire is de zanger opvallend openhartig over zijn drank- en drugsprobleem.
André Hazes
“De eerste jaren waren geweldig”, begint André zijn verhaal. “Ik werd geleefd en overal wilde iemand iets van me. Ik vond – tenminste ik dacht – dat dit leven fantastisch was. Ik genoot van de aandacht, de feesten, de erkenning. Erkenning die ik van mijn vader misschien nooit had kunnen krijgen. Heb eigenlijk nooit stilgestaan bij de vraag: doe ik dit graag of wordt dit van mij verwacht? Toen kwam ik tot het besef dat dit leven mij en mijn dierbaren kapotmaakte. Ik was het beu om altijd en overal maar André Hazes te zijn.”
Hij zocht zijn toevlucht in drank en drugs. Op het dieptepunt was hij zestig uur wakker en ging er acht gram cocaïne en twee flessen drank doorheen. André: “Ik zat zo diep en het ging zo slecht, dat ik dacht: als ik nu niet meer wakker wordt, vind ik het echt helemaal prima.”
Drank en drugs
Vaak werd hij vergeleken met zijn vader. “Ik was gewoon verslaafd aan coke”, legt hij uit. “Dat was het verschil met mijn vader. Hij dronk bier tot dat hij omviel en ik gebruikte drugs waardoor ik niet omviel.” Volgens moeder Rachel is hij altijd al vatbaar geweest voor verslavingen. “Eigenlijk heeft Andreetje van jongs af aan altijd een verslaving gehad. Of dat nou de playstation was, of sporten. Dreetje kan niks half.”
Daarnaast worstelde de zanger met boulimia. “Er is een tijd geweest waarin ik heel dun ben geweest, dat ik 61 kilo woog en dat ik daar ook nog trots op was. Ik denk dat ik een jaar of 18 was.” En hij deed aan zelfverminking. “Dat heb ik een jaar gedaan. Vandaar ook die tatoeages.”
Het doel van de documentaire? “Dat mensen naar zichzelf gaan luisteren en als ze voelen dat het niet goed zit, dat ze zelf aan de rem trekken. Ik verliet mijn vrouw voor iemand anders, mijn drank- en drugsgebruik liep uit de hand en door alle spanningen werd ik eigenlijk depressief. In die tijd had ik aan de rem moeten trekken, maar ik ben in een belachelijk tempo door blijven gaan.”
Zoek hulp
Hij wil daarom duidelijk maken dat het oké is als het niet goed met je gaat en het dan juist slim is om hulp te zoeken. “Het is niet eng als het niet goed met je gaat en je de problemen aanpakt. Als er iets is dat je dan misschien tegenhoudt – of het nou een verslaving is of iets anders waardoor je niet volledig jezelf kan zijn – dan is het juist iets moois om aan jezelf te werken. We zijn nu iets meer dan een jaar verder en het is de allerbeste keuze die ik ooit heb gemaakt.”