Alleenstaande moeder

De dertigjarige Samantha heeft drie zoons (12, 9 en 1) en vier dochters (10, 7, 6 en 4) die alle zeven fulltime bij hun moeder wonen sinds het coronavirus vorig jaar maart Nederland binnendrong. In april liet ze weten dat ze de drukte wel gewend was, maar dat het met thuisscholing wel wat pittiger was. Inmiddels kijkt ze daar anders naar: “Ik heb m’n draai eigenlijk wel gevonden”, aldus Samantha.

Maar dat betekent niet dat ze er in april vorig vanuit ging dat ze nu nog stééds samen met haar kinderen thuis zou zitten. “Ik dacht: dat duurt een maandje en dan is alles weer normaal. Maar nee”, vertelt ze verontwaardigd. Nog altijd volgen zes van haar zeven kinderen online les en is het iedere dag weer “passen en meten”.

Lees ook
Samantha (29) is alleenstaand en heeft zeven kinderen: ‘Het is soms best pittig’

Automatische piloot

Als alleenstaande moeder met zeven kinderen aan huis gekluisterd zitten, klinkt voor velen als een goede reden voor geklaag, maar daar denkt Samantha anders over. “Het moet, ik heb geen keuze”, vertelt ze. “Ik moest wel m’n draai vinden en dat is uiteindelijk gelukt. Ik durf nu wel te zeggen dat ik echt een goede flow te pakken heb.”

Hoe die flow er dan uitziet? Zelf staat Samantha iedere dag om zes uur op, waarna haar kinderen rond een uur of acht volgen. “Dan kleedt iedereen zich aan, ontbijten we met z’n allen en neem ik ondertussen de schema’s door”, vertelt ze. “Daarna beginnen de kinderen aan de online lessen en daar zit ik altijd naast. Er wordt namelijk wel verwacht dat je ze begeleidt.” En terwijl haar zoons en dochters aan tafel met een koptelefoon op les volgen, voedt Samantha haar jongste kind.

Oren en ogen tekort

De routine zit er dus lekker in bij Samantha en haar kinderen thuis, maar dat betekent niet dat de situatie gemakkelijk is. “Ik kom af en toe echt oren en ogen tekort”, vertelt ze. “Ze vliegen elkaar soms in de haren en ze zijn nog te jong om even alleen thuis te blijven.” Dat resulteert erin dat het hele gezin iedere dag tijdens de middagpauze met z’n allen naar de supermarkt wandelt om boodschappen te halen. “In april had ik nog een auto, maar die heb ik nu niet meer.”

Toch zou Samantha – in tegenstelling tot in april – de situatie niet meer als “pittig” beschrijven. “We zijn er inmiddels zo aan gewend, dat we ook niet meer beter weten”, vertelt ze. “Natuurlijk ben ik ’s avonds kapot, maar ik heb wel ieder uur van de dag m’n kinderen om me heen. En zij zijn m’n alles.”

Scholen open

Dat de basisscholen vanaf 8 februari dus weer opengaan, noemt ze dan ook niet per se een opluchting: “Als ik heel eerlijk ben is het ergens natuurlijk fijn. Ook omdat ze hun vriendjes missen. Maar het is ook weer even een moment van loslaten”, aldus Samantha. “Ik denk dat ik juist heel erg moet wennen, als ze zometeen ineens weer allemaal op school zitten.”

Samantha was zestien toen ze zwanger was van haar eerste kindje. Sindsdien is ze nooit uit de pampers geweest. “Zoals andere mensen fulltime werken, heb ik voor het moederschap gekozen.”