In een recente column schreven we over pinkwashing: bedrijven die LHBTI-zaken inzetten om zelf tolerant en modern te lijken. Hebben die merken oprechte bedoelingen, of zijn ze enkel uit op positieve publiciteit?
De organisatie van Pride Amsterdam heeft zo haar manieren om daar achter te komen. Wouter Neerings, voorzitter van Pride Business Club en Corporate Pride Commissie, legt uit.
Elk jaar kloppen er heel wat bedrijven aan bij de Pride Amsterdam-organisatoren. Een plekje in de Canal Parade is immers zeer gewild. Naast bedrijven die daadwerkelijk zo’n plekje hebben, zijn er ook merken die Pride op een andere manier willen steunen. “We hebben voor die bedrijven een Pride Business Club”, vertelt Neerings. “Daarvoor betalen zij contributie, waarmee wij verschillende evenementen rond Pride organiseren. Daarnaast is er de Corporate Pride Commissie. De bedrijven die daar lid van zijn varen mee in de Parade en betalen een bijdrage om mee te mogen. Dat bedrag dekt onder meer ook de kosten voor kleinere organisaties die niet het hele bedrag kunnen opbrengen.”
“We zitten als organisatie in de rijke positie dat de bedrijven ons opzoeken”, vertelt Neerings, “maar ze moeten wel aan voorwaarden voldoen. Een bedrijf moet een beschreven inclusiviteits- of diversiteitsbeleid hebben. Het kan niet zo zijn dat een bedrijf zegt: ‘Oh leuk, we plakken een regenboogje op het product en dan zijn we er.’ Zo werkt het niet. Bovendien moet hun diversiteitsbeleid niet alleen gelden voor de LHBTI-gemeenschap, maar bijvoorbeeld ook voor de positie van vrouwen binnen de bedrijven.”
Verschillende merken die niet aan die voorwaarden voldoen, zijn in het verleden geweigerd voor de Canal Parade. Het beroemdste voorbeeld? Winkelketen Primark. “Daar vinden ze het fantastisch om tijdens Pride de winkels vol te hangen met regenboogshirts en -sokken. Maar die kledingstukken worden geproduceerd in landen waar homoseksualiteit verboden is en waar onder slechte omstandigheden gewerkt moet worden. En daar doen ze geen moer aan.” Onverbiddelijk: “Al staat Primark met een miljoen voor de deur, het komt er niet in.”
En zo zijn er ook Russische wodkamerken die zich melden. Frappant? Neerings vindt van niet. “Zo’n merk snapt: alle hippe jonge mensen vinden Pride heel leuk, als wij meedoen horen wij er ook bij. Wij wijzen hen dan beleefd af. Daarbij noemen we ook redenen. ‘Als u dáár nou aan werkt, bent u welkom.’ Stel, zo’n wodkamerk zou zich verzetten tegen de LHBTI-wetten in Rusland, dan mag het zeker meevaren.”
Uber heeft wél een plekje tijdens de Canal Parade. Toch was het taxibedrijf recentelijk in het nieuws omdat een van zijn chauffeurs drag queen Jennifer Hopelezz weigerde. “Uber onderneemt dan echter onmiddellijk actie”, beargumenteert Neerings. “Eergisteren startte het bedrijf samen met Jennifer een campagne om discriminatie te melden. Daarnaast heeft Uber een zeer actief diversiteitsbeleid en was het in Australië enorm activistisch voor de openstelling van het homohuwelijk. Als dat niet het geval was geweest, hadden we hen gemotiveerd om te vertrekken.”
“Men zegt wel eens dat Pride niet meer activistisch is, maar dit is wel degelijk activisme”, stelt Neerings. “Alleen niet op straat, maar in de boardroom. We hebben in Nederland goede wetten voor LHBTI-rechten, maar toch vindt een rechter ‘kankerhomo’ nog steeds normaal taalgebruik, durven profvoetballers niet uit de kast te komen en worden dragqueens dus geweigerd door taxichauffeurs. De wetten helpen niet meer. Maar samen met bedrijven en sportverenigingen kunnen wij die maatschappelijke veranderingen wel vormgeven.”
Bovendien werkt het Pride-beleid twee kanten op, zegt Neerings. “Wij kunnen als LHBTI-gemeenschap onze kracht gebruiken om in andere landen invloed te hebben. Gisteren organiseerden we een conferentie over de samenwerking tussen bedrijven en Pride. Er zijn namelijk twee duidelijke kampen: mensen die vinden dat Pride niets met commercie van doen zou moeten hebben en mensen die vinden dat het belangrijk is dat Pride een commerciële kant heeft.”
Lees ook
Steeds meer merken komen met Pride-acties: politiek statement, of publiciteit?
Op die conferentie, zo vertelt Neerings, bevroeg een van de aanwezigen iemand van Philips over hun werknemers in Georgië. In dat land moest onlangs een Pride-parade voortijdig stoppen door inmenging van conservatieve partijen. “De spreker stelde voor dat de CEO van Philips volgend jaar mee zou lopen in de Georgische Pride. Hij gaat nu om tafel met de mensen van Philips om te kijken hoe dit te realiseren is.” Met andere woorden: “Pride-week draagt niet alleen bij aan de zichtbaarheid van LHBTI’ers in eigen land, het is ook een mogelijkheid om iets te doen aan de acceptatie van LHBTI’ers in landen waar die nog niet zo goed is.”
Wouter Neerings:
