‘100 dagen in je hoofd’

Hoe is het om ziek in je hoofd te zijn? En wat gaat er om in mensen die kampen met een ernstig geestelijk probleem? Om daar achter te komen gaan Tim den Besten en Nicolaas Veul aan het werk als stagiair in een psychiatrische kliniek. Sommige mensen komen daar alleen voor therapie, anderen verblijven er. Tijdelijk of soms hun hele leven.

“De instelling waar ze stage lopen, werd vroeger het Rijks Krankzinnige gesticht genoemd”, vertelt Veul. Nu is het een plek voor mensen met ernstige psychiatrische problemen. “Maar in de volksmond is het nog steeds een plek voor dwazen, wappies, of malloten. De psychisch zieke is altijd die rare ander, maar zo simpel is het niet.” Zijn partner Den Besten vindt zijn nieuwe werkplek best spannend. “Wanneer iemand een gebroken been heeft, weet je dat hij ziek is. Hier zie je niet wat er met iemand aan de hand is.”

Lachen

Het duo is nog niet op hun bestemming aangekomen, of ze worden al begroet door een bewoner van Landgoed de Grote Beek. “Hey, niet zoenen op het zebrapad”, zingt ze terwijl ze de twee straal voorbij loopt. Den Besten en Veul proesten het uit, maar kijken elkaar dan vertwijfelend aan. “Mijn eerste reactie is lachen”, zegt Den Besten. “Maar dat is toch erg?”, vraagt Veul. Daar heeft zijn partner geen antwoord op. “Het is in principe toch wel een beetje grappig dat er ineens iemand zo’n liedje zingt.”

Den Besten gaat de komende periode aan de slag op een afdeling waar mensen worden behandeld die naast een geestelijke stoornis ook kampen met een stoornis als borderline of autisme. Veul wordt ingedeeld op een gesloten afdeling waar cliënten daadwerkelijk wonen. Daar ontmoet hij Benno, die er al 27 jaar woont.  Hij ziet drie onzichtbare mannen. “Die praten in mijn hoofd, hardop via mijn mond. Ze zeggen: ‘Gozer, ga alsjeblieft dood'”, vertelt Benno.

Boze geesten

“Later hoort Veul tijdens een wandeling over Steve. Hij ziet boze geesten. Daarom draagt hij veel kettingen met kruizen. “Hij heeft 32 baby’s die hij moet voeren, met de leeftijd 0 tot 32 jaar”, vertelt zijn psycholoog. “Ik ben zwanger. Hij blijft volhouden dat het zijn kind is. Het eten dat hij in de winkel koopt, zet hij overal weg op plaatsen waar zijn baby’s om voedsel schreeuwen.  We vinden het op de raarste plekken.”

Tijdens de nachtdienst vertelt Den Besten tegen een medewerker dat hij nog veel bezig is met wat voor stoornis iemand heeft. “Er zijn hier veel mensen die ik normaal niet tegenkom.” Daar is ze het niet mee eens. “Wie zegt dat? Misschien kom je ze bij de Albert Heijn ook wel tegen. In mijn ogen zijn het gewoon mensen zoals jij en ik”, antwoordt ze. “Zij hebben ook gewoon een leven en dit is maar een klein onderdeel daarvan. Hiervoor en misschien hierna ziet het er heel anders uit”, legt ze verder uit. Daar is Den Besten het wel mee eens: “Ik moet het loslaten.”

Aflevering gemist? Je kijkt ‘m hier terug.

Lees ook
Tekort aan behandelaren leid tot patiëntenstop bij GGZ