Aanrijding

Op 31 maart 2016 wordt de 21-jarige Yannick Frijns uit Geldrop op de fiets aangereden door een automobilist. Ze raakt zwaargewond en overlijdt een dag later aan haar verwondingen. Pamela H. (29), de bestuurder van de auto, zou op het moment van de aanrijding hebben geappt, maar zegt zelf dat dit niet het geval is. De rechtbank heeft uiteindelijk geoordeeld dat niet bewezen kon worden dat H. daadwerkelijk haar telefoon gebruikte en legde haar een taakstraf van 120 uur en een deels voorwaardelijk rijverbod op.

Ellen en Nandi moesten veel te vroeg afscheid nemen van hun vriendin. Zij vertellen hoe zij het verschrikkelijke nieuws hoorden, wat ze ervan vinden dat zoveel mensen nog steeds op hun telefoon zitten tijdens het rijden en wat hun boodschap is aan die mensen.

Wat was jouw relatie met Yannick?

Ellen: “Ik deed met haar de studie rechten aan het HBO. We zaten twee jaar bij elkaar in de klas. Toen zij met de studie stopte ben ik haar daarna blijven zien. Dan kwam ze bij mij langs in Breda, gingen we samen naar Eindhoven of pakten we een terrasje. Ik kende haar vier jaar toen ze overleed.”

Nandi: “We hebben elkaar leren kennen tijdens de introductie van de HBO studie rechten. Tijdens de opleiding zagen we elkaar weinig, maar na een paar weken kreeg ik een berichtje van Yannick met de vraag of ik het leuk vond om een keer iets af te spreken. Kort daarna zijn we er toen een dagje op uit gegaan. We klikten meteen zo ontzettend goed. Dat hebben we er toen ingehouden. Zo is eigenlijk een hele goede vriendschap ontstaan.”

Tekst gaat verder onder de foto.

Hoe hoorde je over het overlijden van Yannick?

Ellen: “Dat was heel pijnlijk. Ik zat in de bieb aan mijn scriptie te werken, toen ik in onze groepsapp een krantenartikel doorgestuurd kreeg. Het ging over een 21-jarig meisje uit Geldrop dat was verongelukt op Texel. Het studiegenootje dat het artikel doorstuurde zei: ‘Dit zal Yannick toch niet zijn?’. Yannick zat in die groepsapp, dus ik heb haar meteen gebeld, maar ik kreeg geen gehoor. We wisten op dat moment nog niet zeker of zij het was, maar het kon eigenlijk niet anders.”

Nandi: “Ik hoorde het uiteindelijk via via. Ellen had mij geprobeerd te berichten toen zij het had gehoord. Zij heeft me niet kunnen bereiken die dag. Op de nacht van 1 op 2 april stonden ’s nachts ineens vriendinnen bij mij aan de deur. Ze zeiden: ‘Nandi, we willen heel graag binnenkomen, want we moeten je iets vertellen’. Ik weet nog dat ik hen vroeg welke Yannick ze bedoelden. Ik kende er maar één, maar ik kon gewoon niet geloven dat zij het was.”

Wat vind je ervan dat de bestuurder uiteindelijk een taakstraf heeft gekregen?

Ellen: “Ik vind het moeilijk. Naar mijn idee was het vrij duidelijk dat ze op haar telefoon zat toen het ongeluk gebeurde. Er zaten 97 seconden tussen haar laatste appje en het bellen naar 112. Het meest pijnlijke vind ik misschien nog wel dat ze het voor zichzelf verzwijgt en dat ze er tegen de ouders van Yannick niet eerlijk over is.”

“Als het gaat om de straf, maakt het voor mij persoonlijk niet heel veel uit of ze een gevangenisstraf had gekregen of de taakstaf die ze nu heeft. Een zware straf neemt het verdriet namelijk niet weg. Aan de ene kant zie ik haar ook als een slachtoffer. Ze had absoluut niet mogen appen achter het stuur, maar ik geloof niet dat iemand die dat doet bewust de weg op gaat met het idee iemand dood te rijden. Zij moet hier nu ook mee leren leven. Dat is vooral haar straf.”

“Wat ik wel vervelend vind, is dat er een toon gezet had kunnen worden dat dit niet wordt geaccepteerd in Nederland. Nu kwam vooral duidelijk naar voren dat het moeilijk te bewijzen valt of iemand appt tijdens het rijden.”

Nandi: “Ik kan niet zeggen dat ik die vrouw per se in de gevangenis had willen zien, helemaal niet eigenlijk. Het maakt mij niet zoveel uit wat de straf is, maar dat het doodrijden van Yannick een overtreding is en geen misdrijf, dat begrijp ik gewoon niet. Rechts inhalen is ook een overtreding, maar dat staat toch niet op hetzelfde niveau?”

“Wat het appen betreft: ik vind het heel lastig om vol overtuiging te zeggen dat de bestuurder op haar telefoon zat. Ik was er niet bij. Maar aan de andere kant: ik ben vaker op de plek van het ongeluk geweest en heb toen steeds gedacht: hoe kan dit hier mis zijn gegaan? Het is zo’n overzichtelijke, rechte weg. Daar moet de bestuurder iets anders aan het doen zijn geweest. Als ze daar had opgelet, was dit nooit gebeurd. Dat staat voor mij vast.”

Tekst gaat verder onder de foto.

Wat zou je willen zeggen tegen mensen die nog steeds appen in de auto?

Ellen: “Doe het gewoon niet en doe dat voor jezelf. Je moet beseffen dat je ook zomaar zelf tegen een boom kunt rijden en kunt verongelukken. Als je een ander het leven ontneemt, heb je op je geweten dat je een familie in verdriet achterlaat, omdat je zo nodig even een appje moest sturen. Appjes zijn niet van belang, die kunnen echt wel even wachten. Je gaat het jezelf je hele leven blijven verwijten. Dat gun ik niemand. Dat geldt ook voor de vrouw die Yannick heeft doodgereden. Zij moet zichzelf ook nog iedere dag in de spiegel kunnen aankijken.”

Nandi: “Wat ik me afvraag is: hoeveel mensen moeten nog een dierbare verliezen voordat bestuurders begrijpen dat dit niet kán. Moeten er dan écht zoveel mensen om het leven komen, zoals Yannick, voordat mensen beseffen: ‘Hee, dit is misschien wel gevaarlijk’? Hoe moeilijk is het om dat ding te laten liggen tot je ergens aan bent gekomen? Je hebt het tijdens het autorijden druk zat. Wat moet er in hemelsnaam nog gebeuren voordat mensen het doorhebben?”

Yannicks ouders richtten na haar dood Stichting Yannick op. De stichting is vanaf 2017 actief op het gebied van bewustwording, preventie en wet- en regelgeving ten aanzien van de risico’s van afleiding tijdens de verkeersdeelname.