Zeg nou zelf, niet elke break-up gaat zo vriendschappelijk als je aan je vrienden vertelt. In ‘En toen was ik single’ nemen wij een duik in het leed van echte relatiebreuken. In de breedste zin van het woord.
Dit keer vertelt Nouk* (30) haar verhaal.
Duur van de relatie: Tien sessies
Wie maakte het uit: Nouk
Reden van breuk: Therapeut kon niet wakker blijven
“Sinds ik me kan herinneren loop ik al met een vorm van sociale angst rond. Het weerhoudt me er niet van daadwerkelijk de deur uit te gaan, maar iets ondernemen gaat regelmatig gepaard met paniekaanvallen. Sinds de coronatijd is de angst alleen maar toegenomen en toen ik voor de zoveelste keer met hartkloppingen op de bank zat, besloot ik dat het tijd was voor professionele hulp.
Ik schreef me in bij diverse psychologiepraktijken, maar overal was er een wachtlijst van minstens zes maanden. Een half jaar? Dat hield ik nooit zo lang vol, dus ging ik op zoek naar een particuliere psycholoog. Na het internet afgespeurd te hebben, kwam ik terecht bij iemand die klinische psychologie en alternatieve geneeswijze met elkaar verweefde. Dat leek me wel wat.”
“Ik besloot een pakket van tien sessies af te nemen. Daarvoor moest ik relatief diep in de buidel tasten, maar dan heb je ook wat, dacht ik. Het eerste gesprek was bedoeld voor kennismaking en uitleg; wat de hulpvraag was, wat de behandeling inhield en wat voor huiswerk ik kreeg. De eerste paar keer ging ik vol energie naar therapie toe, maar bij de vierde sessie merkte ik dat mijn therapeut tegen mij sprak alsof ik alle kennis bezat die hij bezat. Hij sprak in termen die ik niet begreep en als er was geen ruimte om naar uitleg te vragen. Ik irriteerde me aan hem en zijn werkwijze, maar ik had al betaald voor al die sessies.
Bij de zesde sessie was ik er helemaal klaar mee. Niet alleen had ik het gevoel dat ik niet vooruitkwam, het leek juist slechter met mij te gaan. Mijn therapeut zei dat het erbij hoorde: ‘Het wordt eerst erger, daarna pas beter’. Als leek vertrouwde ik op zijn woorden, maar mijn onderbuikgevoel zei dat er iets niet helemaal klopte.”
“We kwakkelden nog een paar sessies door en bij de een na laatste afspraak besloot hij een ademhalingsoefening met mij te doen. ‘Sluit je ogen en concentreer je op mijn stem’, zei hij. De oefening moest ik zelf herhalen op het moment dat ik paniek voelde opkomen, dus het was goed om te weten hoe ik dat correct deed. Hij sprak, ik luisterde.
Hij had van tevoren uitgelegd dat we na de ademhalingsoefening een korte periode, maximaal twee minuten, stil zouden zijn. ‘Dat helpt met het verwerken van de emoties en voelen of de spanning nog in je lichaam zit’, waren zijn woorden. Wij ademden en toen was het stil. Ik probeerde me op mijn gedachten te concentreren, maar hoorde dat de ademhaling van mijn therapeut wel heel zwaar was geworden. Alsof ik betrapt zou worden, spiekte ik door één oog. En ja hoor, deze man was inmiddels zó ontspannen dat hij zelfs in slaap was gevallen. Ik geloofde het bijna niet.
Volledig gefrustreerd en geïrriteerd deed ik beide ogen open, ging rechtop zitten met gekruiste armen en wachtte tot hij vanzelf wakker zou worden. Het duurde nog zeker twintig tot dertig seconden. Toen hij zijn ogen opende, keek hij mij recht aan. De schaamte die snel over zijn gezicht trok, was niet te missen. Ik zei niets, hij ook niet. Kort daarna was de sessie afgelopen en ik kon niet wachten om te vertrekken. Bij het vertrek vroeg hij of ik alvast een nieuwe, en tevens laatste, sessie wilde inplannen. Ik liet weten dat ik hem er nog over zou mailen, omdat ik goed naar mijn agenda moest kijken. Dat was het niet: ik had gewoon geen zin om terug te gaan naar een therapeut die dik betaald kreeg en niet eens het fatsoen kon opbrengen om wakker te blijven tijdens een sessie.”
“Sinds de laatste sessie heeft de therapeut mij meermaals gemaild met de vraag wanneer ik een afspraak wil inplannen. De eerste paar mails, waarin hij data opperden, heb ik allemaal netjes beantwoord. Ik liet hem weten dat de voorgestelde tijden niet werkten, maar kwam zelf niet met een alternatief op de proppen.
De laatste mail die ik heb ontvangen, heb ik niet beantwoord. Eigenlijk heb ik hem gewoon geghost. Ach, ik ga de confrontatie liever niet aan. En het is niet alsof hij er geld op verliest, ik had namelijk al betaald. Eén sessie ‘cadeau doen’ boeit me niet zoveel. Ik heb liever dat ik het geld weggooi dan dat ik ooit nog naar iemand toega die mij én zijn werk niet serieus neemt.”
* Nouks naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Eva's (26) Spaanse date vond haar leuker dan zij hem: 'Toen ik er wat van zei, was hij beledigd'
