Als Thijs (30) eindelijk de stap zet om zijn biologische moeder te zoeken, blijkt dat hij – zonder dat te weten – precies dezelfde hobby heeft als zijn moeder vroeger had.
Het soort feesten waar Thijs nu graag naartoe gaat, werd vroeger namelijk door haar georganiseerd.
Door omstandigheden moet de biologische moeder (zie foto) van Thijs hem dertig jaar geleden afstaan ter adoptie. “Ze had niet de mogelijkheid om voor me te zorgen en ik weet nu dat dit voor haar een verschrikkelijk moeilijke keuze is geweest.” Voor de adoptie hoeven de adoptieouders van Thijs niet naar de andere kant van de wereld te vliegen. Net als zijn biologische moeder is hij in Nederland geboren.
“Ik heb altijd geweten dat ik geadopteerd ben. Hoewel mijn biologische moeder in Nederland is geboren, liggen onze roots in Hong Kong, dus ik heb een andere etniciteit dan mijn adoptieouders.” Thijs heeft zijn biologische moeder nooit iets kwalijk genomen, want hij heeft altijd geweten waarom ze niet voor hem kon zorgen. Toch is het feit dat hij is geadopteerd, voor hem erg pijnlijk geweest.
“Als je kijkt naar andere kinderen en hun ouders, besef je al van jongs af aan dat je er anders uitziet dan je ouders. En daar is niets mis mee, maar je wilt op dat moment hetzelfde zijn als de rest. Dat, en het racisme waar ik mee te maken had, zorgde ervoor dat ik mijn gevoelens ging wegstoppen. Zo probeerde ik mezelf minder kwetsbaar te maken, wat ervoor zorgde dat ik een ontmoeting met mijn biologische moeder niet wilde.”
“Het leek me te pijnlijk. Ik was altijd zo bang voor de emoties die vrij zouden komen als ik haar zou ontmoeten. Maar omdat ik me realiseerde dat het een belemmering in mijn leven zou zijn als ik het niet zou doen, wist ik dat het goed was om die stap wel te zetten. Ik dacht: het kan heel mooi en waardevol zijn. Alleen het verzenden van de aanvraag van de zoektocht met alle bijbehorende gegevens en een door mij persoonlijk geschreven brief maakte al veel emoties bij me los.â
De zoektocht begint en blijkt redelijk makkelijk. “Omdat ze de Nederlandse nationaliteit heeft, was het een stuk simpeler dan wanneer ik haar bijvoorbeeld in China had moeten zoeken. Ik heb een instantie ingeschakeld die haar uiteindelijk in Engeland heeft gevonden.”
Thijs’ moeder verwacht op dat moment niet dat haar biologische zoon contact met haar zou opnemen. “Ze heeft het wel altijd gehoopt, want ze heeft me nooit weg willen geven. Ik ben altijd een gewild kind geweest. Het is voor haar nooit een makkelijke opgave geweest, al voelt ze nog steeds dat het de beste keuze was.”
Het eerste contact via WhatsApp is dan ook emotioneel. “Het was heel onrealistisch. Tijdens die gesprekken kwam ik erachter dat ik nog een halfbroertje en -zusje heb die bij haar wonen. En dat ze is getrouwd.” Na zes weken appen en af en toe bellen is het tijd om elkaar in het echt te ontmoeten. Op het vliegveld verwelkomt Thijs zijn biologische moeder samen met zijn ouders.
“Het was een heel mooi moment, ook omdat mijn ouders mee waren voor support. Het was vooral heel onwerkelijk in het begin, maar het wende best snel. Mijn biologische moeder was meteen zo lief, geĂŻnteresseerd en zorgzaam. Ik merkte meteen dat ze me altijd gewild heeft en voelde dat ze het liefst al die verloren tijd met me wil inhalen.” De biologische moeder van Thijs blijft meteen na de eerste ontmoeting vijf dagen bij hem in Nederland. âIk had direct een goede klik met haar. Het contact met haar voelt voor mij als een verrijking: ik heb nu als het ware drie geweldige ouders.â
âHet is inmiddels bijna twee maanden geleden dat mijn moeder voor de eerste keer bij mij op bezoek was. Tijdens onze gesprekken werd duidelijk dat zij vroeger in Nederland altijd feesten heeft georganiseerd in onder meer club Now&Wow, een club waar ik zelf graag naartoe ga. Daarnaast kan ze ook dezelfde soort muziek als ik waarderen. Ze stimuleert me daarnaast om zelf feesten te gaan organiseren, iets wat ik de nabije toekomst wil gaan doen”.
“Dus toen ze weer terug naar Nederland kwam voor mijn verjaardag, heeft ze de eigenaar van de club – die ze nog van vroeger kende – gebeld en heeft ze ons op de gastenlijst van een feest gezet waar ik graag heen wilde. Blijkbaar hield zij net zoveel van feestjes als ik nu, dus het zit in de genen. Ze is die avond zelfs mee geweest en we hebben samen gefeest. We hebben een superleuke tijd gehad daar. Mijn vrienden konden het ook goed met haar vinden en ik heb ontzettend veel lieve en positieve reacties gehad. Deze unieke ervaring heeft mij ontzettend goed gedaanâ.
“Inmiddels is ze weer terug in Engeland, maar ik spreek haar iedere dag. De volgende keer vlieg ik naar Engeland, want ik wil mijn halfbroertje en -zusje heel graag ontmoeten.”
Vader Rob over impact adoptie op zijn zoons Ă©n hemzelf: 'Had dit niet anders gekund?'
