Ras-Amsterdammer Bodine Abramov (27) werkte jarenlang als tatoeëerder bij anderen, voordat ze tijdens de coronaperiode besloot haar eigen tattooshop te openen.
De ondernemer vertelt ons alles over het runnen van een shop en hoe ze het managen met tatoeëren afwisselt.
Een eigen tattooshop was de droom van Bodine die werkelijkheid werd tijdens de pandemie. Ondanks de onzekere tijden besloot ze The 9 Muses Tattoo Amsterdam te openen. “Vanaf mijn twintigste ben ik in de leer gegaan en heb jarenlang keihard gewerkt zonder daar iets aan te verdienen. Ik leerde veel van de mensen die me onder hun hoede namen, maar wilde altijd voor mezelf werken. Dat is het stukje ondernemer in mij. Ik wilde iets opzetten en een leuke, unieke shop openen, maar dat ging niet van de een op de andere dag.”
Waar anderen tijdens de pandemie de deuren voor langere tijd gesloten moesten houden, is Bodine slechts een maand dicht geweest. “We gingen half augustus 2021 open. Daarvoor was ik al tegen een aantal dingen aangelopen, maar dat had ik gelukkig ingecalculeerd. De eerste twee weken regende het zo hard, dat mijn shop vol met rioolwater stond. Natuurlijk had ik net een contract voor vijf jaar afgesloten. Ik baalde enorm, trok de deur achter me dicht en besloot de volgende dag in oplossingen te denken.”
Tatoeëren (het zelf doen én laten zetten) is de afgelopen jaren razend populair geworden. De shops schieten dan ook als paddenstoelen uit de grond, maar velen zien het aanbrengen van de permanente plaatjes als een massaproduct. “Hierdoor verliest het zijn authenticiteit. Tatoeëren is namelijk handwerk”, zegt Bodine. In haar eigen shop pakt ze het dus anders aan. “Ja, we zijn een straatshop in het midden van de stad, maar geen commerciële shop in die zin. Bij ons vind je enkel artiesten die uniek werk maken. We zetten weinig tattoos die een trend volgen. Als iemand daarmee binnenkomt, proberen we te kijken naar hoe we het uniek kunnen maken.
Er hangt ook een huiskamersfeer. Mensen brengen hier een hele dag door, dus het is belangrijk dat zij zich op hun gemak voelen. Iedereen doet zijn schoenen uit en krijgt een kopje thee of koffie. Er hangen veel dingen aan de muur. Je zou kunnen zeggen dat het een bij elkaar geraapt zooitje is. Maar dat maakt het wel de plek waar mensen graag willen zijn.”
Naast Bodine werken er nog vier andere artiesten in haar tattooshop; drie vrouwen en één man. “Het is niet per se mijn bedoeling geweest om voornamelijk met vrouwen te werken, het is gewoon zo gelopen. Maar doordat er veel vrouwen zijn, krijgen we vaak als feedback terug dat vrouwelijke klanten zich hier heel veilig voelen. Dat vind ik belangrijk. Tatoeëren is een intiem beroep. Niet alleen moeten mensen soms hun kleren uitdoen, ze vertellen ook vaak persoonlijke dingen over zichzelf.”
Dat er voornamelijk vrouwen werken betekent niet dat Bodines tattooshop een “wijvenshop” is. “Bij mij draait het om de tattoos en dat draag ik ook op social media uit. Ik ben gewoon een vrouw die tatoeëert, maar krijg ten opzichte van andere vrouwen in dit werkveld niet met vooroordelen te maken. Anderen laten online meer van zichzelf zien en krijgen daar dan opmerkingen over. Dat is niet iets wat ik uitdraag, het is niet waar mijn brand voor staat.”
Hoewel Bodine nog altijd drie dagen per week (voornamelijk) haar eigen designs tatoeëert – je ziet hieronder één van haar werken – is ze inmiddels meer dan een tattoo-artiest. “Ik ben ook de manager; zorg dat het goed gaat met de artiesten en dat iedereen het naar zijn zin heeft.”
De shop is succesvol, maar toen de tatooeerder haar eerste stappen in deze wereld zette, had haar omgeving de nodige vragen. “Ze wilde weten hoe ik hier geld mee wilde verdienen. Het heeft ongeveer drie jaar geduurd voor ik kon zeggen dat ik er goed en stabiel van kon leven.”
Tekst loopt door onder de post.
Dit bericht op Instagram bekijken
“Ik heb nu een kleine shop in het midden van de stad, we hebben maar drie stoelen. Soms denk ik wel dat het nu al te klein is, maar ik heb juist voor deze ruimte gekozen omdat ik de kosten ook in mijn eentje zou kunnen dragen. Mijn doel is om een gevestigde orde in de stad te worden en het gevoel van community weer terug te brengen. Dat mis ik nu in Amsterdam. Ik wil van de tattooshop een soort buurthuis maken.”
Shayène (25) eert cultuur met gezichtstatoeages: 'Het is moeilijk om een baan te vinden'
