Toen ik klaar was met tanken, rende ik naar binnen om te betalen en hoorde gekras. Ik dacht: niet vandaag hè? Maar wel vandaag. Toen ik me omdraaide, zag ik dat een wit busje had geprobeerd zich langs mijn auto te wringen en de zijkant van mijn auto had geraakt. Ik liep er meteen op af waarna vier mannen uit het busje stapten. Ze spraken een taal die ik niet verstond.

Ik liep naar de zijkant van mijn auto. Mijn spiegel, die eerst naar buiten was geklapt, hadden ze teruggeduwd. Zij probeerden me duidelijk te maken dat zij de schade niet hadden veroorzaakt, want de spiegel stond normaal. In allerlei talen probeerde ik duidelijk te maken dat ik niet wegging voor het schadeformulier was getekend en of er iemand was die over de bus ging.”

Meer busjes

“De vier mannen gingen geen kant op”, vervolgt Floortje. “Sterker nog, kort daarna kwamen er nog twee busjes aangereden. Nog een paar mannen stapten uit en gingen rond mijn auto staan. Ze stonden naar me te tuffen en riepen me van alles toe dat ik niet verstond. Op een gegeven moment kwam er een Nederlander naar me toe die blijkbaar bij de groep hoorde. Hij zei: ‘Kan niet, gaan we niet doen’. En maakte ook nog een opmerking over hoe ik mijn auto had verdiend: volgens hem door mezelf te verkopen. Uiteindelijk liep hij weg, maar bleef wel in de buurt hangen.

Het bizarre was dat ik bij een bemand tankstation stond, maar er kwam niemand naar buiten om me te helpen. Ondanks dat ik vier mensen binnen had zien zitten toen ik ging betalen.

Ik voelde dat ik wat moest doen en heb het alarmnummer gebeld. Ik vertelde over de schade en dat de mannen niet weggingen. Vervolgens moest ik nog twintig minuten wachten tot er een politiewagen kwam.” Al die tijd bleven de mannen staan. Floortje: “Eén had zelfs een sleutel in zijn hand. Een soort onuitgesproken dreigement dat hij ‘m nog even in mijn lak zou boren. Toen de politie ter plekke was, kwamen ze eindelijk in beweging. Twee van hen konden zich niet identificeren en moesten mee naar het bureau.

Uiteindelijk is het met hulp van de politie en opgevraagde camerabeelden rondgekomen met mijn auto. Maar ik besefte pas achteraf dat het echt fout had kunnen gaan.”

Reactie

“Op het moment zelf was ik in alle staten. De angst kwam later pas. Toen ik later mijn vriend belde, kwam ik niet uit mijn woorden door de tranen. Een mix van woede en schrik. Ik dacht: ‘Waarom komt er niemand voor mij op?’ Ik ben een vrouw van 1,52 meter en er stonden zeker tien mannen om mijn auto heen.

Pas later zag ik op de camerabeelden dat ze ook echt voor mijn auto hebben gestaan. Al had ik willen wegrijden, was het me niet gelukt. Ik moet zeggen dat het toen niet in me opkwam. Ik wilde eerst het schadeformulier geregeld hebben. Eerder dan dat ging ik niet weg.”

Impact

“Ik ben niet per se bang aangelegd, dus ik ben me niet anders gaan gedragen door deze ervaring.” Het enige wat Floortje niet meer doet, is tanken bij zo’n krap tankstation.

“Ik besef wel dat het goed mis had kunnen gaan. Mijn vriend zei: ‘Een klap en je ligt. Je bent niet sterk en klein.’ Dat zag ik op de beelden ook terug en denk dat hij een punt heeft.”

Krijg jij te maken met straatintimidatie en voel je je onveilig? Twijfel dan niet om iemand in de buurt aan te spreken en om hulp te vragen. In het geval van een dreigende situatie bel je altijd de politie op 0900-8844 (zonder spoed) of het noodnummer 112.

Dit verhaal verscheen eerder op de site van LINDA.meiden.

LINDA.meiden vroeg naar jullie ervaringen met straatintimidatie: 'Ik doe áltijd alsof ik telefoneer'Lees meer