Na de mishandeling van de 14-jarige Frédérique blijkt dat men in Nederland nog steeds niet volledig zichzelf kan zijn. Vorig jaar spraken we Solange Dekker (25), die werd bedreigd omdat ze een transgender is.
Zij kwam op haar zestiende uit de kast als transgender en heeft sindsdien een hele hoop mooie, maar ook heftige momenten meegemaakt.
“Op mijn achtste of negende wist ik al dat ik niet in het lichaam zat waar ik in wilde zitten. Toen was er alleen nog heel weinig informatie over trans personen, dus ik deed alsof er niets aan de hand was. Op mijn zestiende kwam ik uiteindelijk uit de kast en begon ik mijn transitie.”
Haar familie en verdere omgeving hadden moeite met deze coming-out. “Ik ben opgegroeid in een heel multicultureel, maar close minded dorp in de buurt van Den Bosch. Ze zijn daar nog van de traditionele rolverdeling tussen man en vrouw, dus alles wat daarbuiten valt is raar. Daarnaast kreeg ik vrij weinig steun van mijn familie wat het een hele lastige periode maakte.”
Inmiddels heeft Solange daardoor geen contact meer met haar familie. Ze besloot zelf het contact te verbreken. “Je moet je voorstellen dat je constant in een omgeving zit waarin altijd wordt gedaan alsof jij degene bent die de reden is van alle problemen. Omdat ik anders was, was alles automatisch mijn schuld. Ik had geen zin meer om mezelf elke keer weer zo te voelen en heb voor mezelf en mijn eigen geluk gekozen.”
Na de breuk met haar familie woont Solange een tijdje op straat, voelt ze zich alleen, heeft ze weinig vrienden en is ze erg depressief. Verbaal geweld is in die periode niets nieuws. “Ik zat ooit in Amsterdam aan het zwembad toen ik een man ontmoette met wie ik mee naar huis ging. Hij had al genoeg van mij gezien, dus ging ik ervan uit dat hij wist dat ik trans ben.”
Eenmaal bij zijn huis aangekomen ziet de man het litteken op haar keel, een gevolg van haar adamsappel reductie. ‘Om problemen te voorkomen zei ik dat ik deze had overgehouden aan het verwijderen van een cyste. Toen hij de littekens onder mijn borsten zag werd hij heel agressief en begon hij helemaal te flippen.”
De man wil op dat moment per se Solange’s ID-kaart zien. “Op mijn ID staat dat ik vrouw ben, dus daaraan kon hij niet zien dat ik trans ben. Uiteindelijk heb ik hem gezegd dat hij blijkbaar niet meer geïnteresseerd is in sex, dus dat we er nu maar beter mee op konden houden. Ik was bang dat als ik langer bleef, hij me uit het raam zou gooien of iets dergelijks. Ik ben toen heel hard weggerend.”
Solange wil dit soort verhalen graag vertellen. Zonder poespas, gewoon zoals ze zijn. “Dit is nog steeds de realiteit voor heel veel trans personen. Veel mensen hebben niet door dat Nederland helemaal niet zo tolerant is als het gaat om mijn regenboogfamilie. We moeten ons beseffen dat Nederland niet meer in de top 10 van de regenboogindex staat.”
“Nederlanders denken vaak dat alles mag, maar het is een illusie dat je het fijn en makkelijk hebt als lid van de LHBTI-community. Ik voel me zeker niet altijd onveilig op straat, maar wel als ik aan mensen zie dat ze doorhebben dat ik trans ben. Dat zijn de momenten dat ik bang ben dat ze me in elkaar zullen slaan.”
Gelukkig heeft Solange naast de negatieve gebeurtenissen ook heel veel mooie momenten meegemaakt sinds haar coming-out. Ze won namelijk eind vorig jaar de titel ‘Miss Intercontinental of Noord-Holland’. Dit maakt haar de allereerste trans vrouw die een Nederlandse missverkiezing heeft gewonnen. “Ik dacht echt, dit liegen ze. Is dit echt, het kán niet? Winnen is fantastisch na al die maanden van voorbereiding en hard werken. Ik voel me echt geweldig en heb gisteren met twee collega’s een fles wijn opengetrokken om het te vieren.”
“Ik wil zo graag dat er meer bewustwording komt. Wij trans vrouwen zijn ook gewoon vrouwen, dus waarom zouden wij niet mee mogen doen aan verkiezingen die niet alleen maar voor trans personen georganiseerd worden? Toen Loiza Lamers meedeed aan Hollands Next Top Model zag je daarna ook dat veel transgenders zich eindelijk durfden in te schrijven voor de castings.”
