Selena en Taylor vs. Kylie, Sydney vs. Lili, Florence vs. Olivia; in de media worden bekende (en succesvolle) vrouwen regelmatig tegen elkaar opgezet. En vaak zonder dat er écht wat speelt. Waarom wordt dit gedaan? Belangrijker nog: waarom smullen wij zó van dit soort verhalen?
Millennial-expert Talitha Muusse (32) licht een tipje van de sluier en neemt een duik in de ‘krabbenmand’ die met name door de media wordt gevoed.
Zolang als wij ons kunnen heugen, wordt gezegd dat vrouwen elkaar als concurrenten zien. Talitha legt uit dat dit vaak voortkomt uit stereotiepe denkbeelden over mannen en vrouwen.
“Van oudsher beconcurreren mannen elkaar op gebied van werk en kracht. Bij vrouwen is dat vaak op het gebied van schoonheid en aandacht van de man. Er zit niet alleen een biologische component in, maar ook een culturele. In verhalen wordt bij vrouwen onderling veel gesproken van mean girls en pestgedrag. Door dit steeds te herhalen, wordt deze gedachte bevestigd en in standgehouden.”
Dat vrouwen de concurrentie aangaan is maar al te duidelijk als het gaat om de exen van een nieuwe geliefde. Jammer, zegt Talitha. “Het is zonde als je op basis van competitiegedrag of stereotiepen geen waardevolle contacten aangaat. Van elkaar klein houden, wordt niemand beter. Het toxische klimaat ervan is dat we steeds meer negatieve verhalen willen. Dat kan op een gegeven moment ook gevaarlijk worden.”
Misha: 'Dan zeg ik het wel: Hailey Bieber is geen pester, Selena-fans wél'
Dat vrouwen elkaar beconcurreren (in de media) lijkt veelal over onze landsgrenzen te gebeuren. “Bij een ruzie tussen vrouwen, neem bijvoorbeeld Hailey Bieber en Selena Gomez of recentelijke Selena Gomez, Taylor Swift en Kylie Jenner, wordt het opzettelijk uitvergroot door de media. Alles wordt omgezet tot een negatieve actie en overal wordt iets in gelezen. Het is in het buitenland misschien extreem, maar dat betekent niet dat het in Nederland niet gebeurt”, stelt Talitha.
Het is de millenial-expert opgevallen dat ook in de Nederlandse media vaak specifieke woorden worden gebruikt om vrouwen onderuit te halen. “Vrouwen worden een heks genoemd of omschreven als tetterend en emotioneel. Daarnaast worden er regelmatig beelden gebruikt waar vrouwen minder charmant op staan; met een frons of zonder make-up. Dit voedt slechts de stereotypering.”
“Het is ‘normaler’ om bij vrouwen te bekritiseren op uiterlijk of gedrag. Het leidt af en werkt indirect door. Door de inhoud van een artikel of nieuwsverhaal op de tweede plaats te zetten, maar over dat ‘kittige pakje’ te praten, zorgen we er indirect voor dat we elkaar bijvoorbeeld slet gaan noemen. In de roddeljournalistiek is dit echt een ding. Als een man een verleden heeft, kraait er geen haan naar. Heeft een vrouw het, dan wordt ze losbandig of promiscue genoemd. Alsof het bij de een goed is en bij de ander fout. Er wordt nu eenmaal meer op vrouwen gelet. Mannen worden, helaas, beschouwd als de standaard.”
Al jarenlang hebben vrouwen last van het krabbenmand-effect, waarbij vrouwen naar elkaar uithalen wanneer ze zich bedreigd voelen. De media speelt daar naar hartelust op in, maar Talitha ziet ook dat er een verschuiving plaatsvindt.
“Ik heb het idee dat er meer bewustwording is, dat vrouwen onderling steeds meer voor elkaar opkomen. Meer sisterhood. Misschien heeft #MeToo ervoor gezorgd dat we wat maatschappelijk bewuster zijn geworden en vrouwen positiever met elkaar omgaan. Het feit dat we elkaar moeten ondersteunen dringt door.”
Waarom vrouwen elkaar 'krabben': 'Het zit niet in onze genen, we worden zo gemaakt'
Al sta je niet achter hoe de media vrouwen(ruzies) benadert, je smult er tegelijkertijd ook van. Waarom? “Omdat je je dan minder slecht voelt over jezelf”, stelt de millennial-expert. “Lezen over de toxische relaties, jaloezie, concurrentie van anderen is een guilty pleasure. Ja, iedereen heeft zijn eigen uitdagingen, problemen en onzekerheden – dat is mens eigen. Als je leest dat grote namen dat ook hebben, vergelijk je het met je eigen ervaringen. Dan lijkt jouw leven zo erg nog niet. Het is dezelfde reden dat mensen genieten van liefdesdrama’s in films en realityseries.”
Jezelf vergelijken met anderen is niet ongezond, mocht je het je afvragen. “Het heeft een sociale functie, je kunt namelijk afwegen wat normaal is en wat niet. Het is niet per definitie slecht dat een industrie zich wijdt aan reality en gossip, maar het moet wel binnen de perken blijven. Als erin doorgeslagen wordt, wordt het giftig.”
Een vete tussen beroemdheden is interessanter dan die tussen onze buurvrouw en haar oud-klasgenoot. Of niet? “Als we roddels horen van mensen die we vroeger kenden, gaan we daar juist heel goed op. Het is het echte leven en een stuk dichterbij. Je hebt er meer voorstelling bij.”
Celebrity gossip is een ver-van-je-bed-show. “Maar de ruzies zijn ook extremer, waardoor we er allemaal verslaafd aan raken. Kijk maar naar de rechtszaak van Amber Heard en Johnny Depp. We zaten massaal gekluisterd aan de livestreams vanuit de rechtbank. Je voelt je deels schuldig om mee te kijken in iemands privéleven. Tegelijkertijd is het ook fijn om te weten dat zelfs zij ongelukkig zijn, ondanks dat ze alles lijken te hebben.”
Kortom: elk huisje heeft zijn kruisje, ook miljoenenvilla’s. “Het is een geruststellende gedachte dat iedereen wel wat heeft. Op die manier kunnen we onze eigen keuzes relativeren, dat hebben we ook nodig. Je kunt het zien als leedvermaak. Dit is tot een bepaald niveau goed voor je mentale gezondheid. Het is een gezonde behoefte, behalve als we erin doorslaan en mensen veroordelen of cancelen. Die onverzadigbaarheid zorgt er overigens wel voor dat er een industrie is die op zoek gaat naar informatie en mensen lastigvalt.” En dat is te veel van het goede.
Millennials weten het zeker: ze kunnen eerder een celebrity daten dan een huis kopen
