Als Pien Schuurman (22) aan haar studie ergotherapie begint, wil ze graag met kinderen werken. Door een stage komt ze echter in de ouderenzorg terecht. Nu werkt ze op de somatische en psychogeriatrische afdelingen en wil ze niets anders meer.
“Vroeger had ik een heel ander beeld van verpleeghuizen”, vertelt ze in een telefonisch interview.
Na de middelbare school is het tijd voor Pien om een studie te kiezen, zonder duidelijke richting gaat ze voor ergotherapie. “Ik vind de zorg leuk, maar met hands-on verzorging zelf heb ik minder. Met ergotherapie kun je mensen echt helpen en richt je je op hun behoeften. Je gaat op zoek naar oplossingen voor dingen die mensen misschien niet meer kunnen.”
Tijdens haar studie ligt de focus op het helpen van kinderen, zoals kinderen met een beperking of bijvoorbeeld problemen met prikkelverwerking. Toch kiest ze voor een stage in de ouderenzorg. “Ik dacht, net als veel zorgstudenten, dat het een ‘chille’ stage zou zijn. Voor mij heeft dit alles veranderd. Ik had totaal niet verwacht dat ik daar zoveel van zou leren en zo enthousiast zou worden.”
De 22-jarige student had een ander beeld van verpleeghuizen voordat ze er begon te werken. “Mijn oma heeft een tijdje in een verpleeghuis gewoond, en ik vond het er toen maar vreemd. Ik wist niet goed wat ik moest verwachten en schrok van de sfeer en hoe mensen zich gedroegen. Pas toen ik er zelf aan de slag ging en de verhalen van bewoners en hun families leerde kennen, kreeg ik echt respect voor de zorg die daar geboden wordt en ontdekte ik hoe waardevol dit werk is.”
Pien vindt het inspirerend dat ze met haar werk als ergotherapeut echt iets kan betekenen. “Als ergotherapeut help je mensen betekenisvolle handelingen mogelijk te maken, maar in een verpleeghuis gaat het niet altijd om ‘weer beter worden’. Het gaat om het verbeteren van iemands welzijn en kwaliteit van leven. Wat ik zo mooi vind, is dat je heel gericht kijkt naar de behoefte van de persoon. Veel bewoners kunnen dat niet meer zelf aangeven, dus dat moet je goed observeren. Als je dan ziet dat je aanpak werkt en iemand prettiger door de dag komt, geeft dat ontzettend veel voldoening.”
Studeren en in een verpleeghuis voor mensen met dementie wonen: Teun (23) krijgt serie over zijn leven
Werken in een verpleeghuis is volgens Pien veelzijdig en dynamisch. “Geen dag is hetzelfde, omdat je met een doelgroep werkt waarmee je niet altijd afspraken kunt maken. Ik begin altijd met een planning, maar die verandert constant. Soms ben ik hulpmiddelen aan het aanvragen, dan geef ik weer advies over hoe iemand het beste verzorgd kan worden, of denk ik mee over prikkelverwerking.”
“Dat laatste is iets wat veel mensen niet verwachten in de ouderenzorg. Op afdelingen voor mensen met dementie is dat juist ontzettend belangrijk. Hoe kun je iemand ondersteunen in zijn of haar omgeving, zodat die persoon minder last heeft van alle prikkels om zich heen? Het is echt een puzzel, maar die uitdaging maakt het werk zo interessant.”
Ook schakelt ze met andere disciplines binnen de ouderenzorg. “Denk aan fysiotherapeuten, logopedisten, zorgteams en psychologen. Je leert van elkaar en kijkt samen wat het beste is voor de bewoner.”
Er staat een dubbele vergrijzing voor de deur, maar het aantal young professionals dat voor ouderenzorg kiest, blijft nog achter. Pien: “Ik denk dat veel jongeren een stoffig beeld hebben van verpleeghuizen, dat komt vaak uit het verleden. Vroeger waren verpleeghuizen inderdaad anders. Er waren minder mogelijkheden en weinig oog voor welzijn. Inmiddels is dat helemaal veranderd, maar dat weten veel mensen niet. Tijdens mijn opleiding merkte ik dat veel studenten een ouderenzorgstage zagen als een ‘rustige plek’ waar ze makkelijk hun opdrachten konden afronden. Dat vind ik zo jammer, want de ouderenzorg is alles behalve saai. Het is uitdagend en betekenisvol. Soms kan iets kleins al een groot verschil maken.”
Ze geeft toe: “Het kan soms lastig zijn om oude structuren te doorbreken. Er zijn collega’s die al heel lang in de zorg werken en moeite hebben met veranderingen of innovaties. Dat vraagt geduld.”
Tara (21) ging op vakantie met haar oma (79): 'We hebben zelfs gesnorkeld'
Of Pien nu anders kijkt naar ouder worden? “Ja, eigenlijk wel. Dementie komt veel voor, en ik zie hoe heftig dat is voor zowel de persoon zelf als de familie. Soms denk ik: wat als ik of mijn familie zo oud wordt? Ik hoop dat er dan net zoveel aandacht is voor persoonlijk zorg en welzijn als nu. Want ouderenzorg is belangrijk, en het wordt alleen maar belangrijker. Steeds meer mensen worden ouder, en er is nu al een tekort aan zorgpersoneel.”
Eén van Piens persoonlijke doelen is te laten zien dat de ouderenzorg juist leuk is voor zorgstudenten én mensen die (nog) niet in de zorg werken. Dit kan ze niet alleen. “Tijdens mijn opleiding hoorde ik weinig over ouderenzorg, dat is zonde. Het wordt tijd dat opleidingen en zorginstellingen hier zelf meer over communiceren. Zodra je het zelf ervaart, zie je hoe mooi en waardevol het is.”
Als afsluiting heeft Pien een boodschap voor iedereen die overweegt in de zorg te werken. “Geef ouderenzorg een kans. Laat je verrassen en ontdek hoe bijzonder het is om iets te kunnen betekenen voor mensen die al een heel leven achter de rug hebben. En zelfs als je niet in de zorg werkt: kijk eens meer om naar de ouderen in je omgeving. We krijgen allemaal te maken met ouder worden. Wat extra aandacht kan voor hen een wereld van verschil maken.”
Dominique (29) gaat uit met haar oma Joyce (83): 'Ze stond in de DJ booth te dansen'
