Pernella werd geboren zonder rechteronderarm. Toch doet ze alles wat andere meiden van haar leeftijd ook doen en probeert ze overal het beste van te maken.
Pernella (22) mist een onderarm: 'Ik zie het als een goede filter tijdens het daten'
Aan LINDA.meiden vertelt Pernella hoe dit haar wel (en juist helemaal niet) beperkt.
Kindertijd
“Hoewel mijn hele lichaam zich goed ontwikkelde, kwamen mijn ouders er al tijdens de zwangerschap achter dat mijn rechteronderarm niet aanwezig was. Waarschijnlijk is er in de baarmoeder iets om mijn arm gaan knellen, waardoor deze niet de ruimte had om verder te groeien. Toen mijn ouders dit te horen kregen, waren ze verdrietig. Niet voor zichzelf, maar omdat ze bang waren dat het hebben van maar één arm belemmerend voor mij zou zijn of dat ik gepest zou worden door vriendjes of vriendinnetjes.”
Als klein meisje ondervond Pernella gelukkig weinig vervelende situaties als gevolg van het ontbreken van haar onderarm. “In mijn jeugd heb ik geen problemen gehad door mijn beperking, omdat ik er zelf niet bewust mee bezig was. Met buitenspelen deed ik alles wat andere kinderen ook deden en ook met gym op school deed ik gewoon mee.”
Onzekerheid
“Pas in groep acht van de basisschool werd ik me er meer van bewust dat ik een lichamelijke beperking heb. Ik voelde me toen steeds vaker emotioneel over het ontbreken van mijn onderarm, omdat ik mezelf er toch anders uit vond zien dan anderen. Die onzekerheid ging gepaard met alle andere onzekerheden waar je als tiener tegenaan loopt, wat het voor mij soms dubbel maakte.”
“Vooroordelen ervaar ik gelukkig niet veel, maar soms denken mensen dat ik niets zelf kan of dat ik zielig ben. Ook maakte ik laatst een vervelende situatie mee tijdens het uitgaan. Ik ging naar het toilet, wat bij mij soms net iets langer kan duren door mijn beperking. Daardoor gingen meiden heel hard op de deur bonken en me uitschelden met nare ziektes toen ik het toilet uitkwam en ze zagen dat ik een onderarm mis. De dagen daarna voelde ik me daardoor best verdrietig en onzeker. Bij de een is een beperking onzichtbaar; bij mij is ‘ie zichtbaar, maar dat maakt mij niet meer of minder. Het is voor mij geen groot ding, dus ik begreep niet goed waarom dat voor hen wel zo was. Inmiddels ervaar ik gelukkig steeds meer liefde voor mezelf, waardoor ik het uiteindelijk goed kan relativeren.”
Sanne (25) wil eerste parastronaut worden: 'Benieuwd hoe handicap voelt in de ruimte'
Zelfstandig
Haar omgeving is altijd bereid haar te helpen. Tóch doet Pernella het liefst zoveel mogelijk zelf. “Voor veel handelingen heb ik mijn eigen manieren gevonden, zodat ik niet op anderen aangewezen ben. Eten snijden is voor mij bijvoorbeeld soms lastig, maar ik heb een vork waar een beugel aan zit die ik om mijn bovenarm kan zetten. Hierdoor kan ik het alsnog gewoon zelf doen.”
“Een aantal jaar geleden ben ik ook op een trainer afgestapt die mij heeft uitgelegd hoe ik met mijn linkerarm en rechterbovenarm alsnog goed kan trainen. Sindsdien ben ik een echte sportfanaat en train ik zowel mijn boven- als mijn onderlichaam. Sporten geeft me fysiek en mentaal een enorme boost en ik wil graag uitdragen dat je – ook zonder volledige arm – gewoon je ding kunt doen. Er komen weleens mensen naar me toe om te zeggen dat ik goed bezig ben, dat vind ik heel lief en geeft een ontzettende motivatieboost.”
Date-leven
De beperking van Pernella weerhoudt haar er ook niet van om te daten. “Ik vind daten heel erg leuk. Wel is het soms lastig, omdat daten tegenwoordig heel veel vanuit datingapps plaatsvindt. Daar beoordelen mensen je in eerste instantie op basis van een foto, waardoor je er verder ook geen toelichting bij kunt geven. Het geven van een toelichting vind ik nog weleens fijn, omdat ik dan – voor zij die dat niet snappen – kenbaar kan maken dat ik zoveel meer ben dan alleen die rechterbovenarm.”
“Als het niet zichtbaar is op een foto, zeg ik het van tevoren. Daar krijg ik veel verschillende reacties op. Soms negeren jongens me daarna, waarschijnlijk omdat mijn arm niet past in het beeld dat ze hebben van de ‘ideale’ vrouw. Eerder vond ik dat nog wel eens kwetsend, maar nu zie ik mijn bovenarm als een soort filter. Het zou immers ook zonde van mijn tijd zijn als ik met iemand op date ga die mij vervolgens afkeurt, omdat ik ben geboren zonder rechteronderarm.”
“Voor sommige jongens voelt mijn beperking als een zwaar onderwerp. Daar heb ik mijn weg in gevonden door het luchtig te houden en mijn beperking te doseren met een goede dosis zelfspot. Een tijd geleden had ik een relatie en tijdens mijn eerste date met die jongen kreeg ik mijn biertje niet zelf schuin ingeschonken. Toen maakte ik daar een grapje over, waarvan hij achteraf zei dat hij dat eigenlijk heel prettig vond. Het maakte voor hem duidelijk dat het missen van een onderarm voor mij niet zo’n punt meer is, waardoor dat voor hem ook niet het geval was.”
Zelfliefde
“Wat ik andere vrouwen met een beperking wil meegeven, is dat je je door niets moet laten tegenhouden. Ook niet door een beperking. Er zijn – ondanks dat je een beperking hebt – zoveel dingen mogelijk, zolang je dat zelf maar wil. En wees lief voor jezelf, want ook met een beperking verdien je gewoon een mooie plek op deze wereld.”
Noortje (25) zit in een rolstoel en ervaart vaak vooroordelen over haar beperking: 'Iedereen kreeg een menukaart behalve ik'
