LINDA.meiden-hoofdredacteur Yeliz Çiçek gaat aan de slag als hoofdredacteur bij ‘Vogue Nederland’. Niet alleen een geweldige stap voor Yeliz, maar ook voor vrouwen van kleur, vindt stagiaire Rokaya.
Dat vrouwen als Yeliz laten zien dat je aan de top kunt komen, is heel belangrijk voor jonge vrouwen met een niet-westerse achtergrond die een droom hebben.
“Diversiteit en inclusie zijn onderwerpen die de laatste paar jaar veel besproken zijn in de maatschappij. En dan met name de missende diversiteit en inclusie, want let’s be honest, dat was gewoon verre van wat het hoorde te zijn. In veel gevallen nog steeds niet. Toch wordt er wel gestreden voor verandering en beginnen we dat beetje bij beetje op steeds meer plekken te zien. Racistische opmerkingen worden niet meer geaccepteerd, karikaturen als zwarte piet verdwijnen langzaam en mensen van kleur krijgen een steeds duidelijkere stem. Volgens mij hebben meer en meer mensen door dat die verandering nodig is in het gehele systeem.
Toch merk ik dat mensen verveeld beginnen te raken als het gesprek over diversiteit en inclusie weer wordt aangekaart. ‘Old news’, ‘Er gebeuren wel ergere dingen in de wereld’ of ‘Je ziet toch al verandering?’. Wat veel mensen vergeten is dat het gesprek dieper gaat dan alleen deze twee termen. Het gaat om de representatie die minderheden (bijna) nooit hebben gehad. Teveel mensen hebben zich te lang niet gehoord of gezien gevoeld. En dat allemaal door het gebrek aan diverse rolmodellen. Hoe schrijnend is het dat er pas dit jaar een vrouw met hoofddoek in de Tweede Kamer te vinden is? En dat Sylvana Simons anno 2021 de eerste zwarte, vrouwelijke partijleider is?
Die missende representatie heeft invloed op je identiteitsvorming als persoon met niet-westerse achtergrond en de manier waarop je naar je positie in de maatschappij kijkt. Alsmaar geconfronteerd worden met stereotypes of het idee dat je alleen in de media komt als er iets negatiefs gebeurt, kan zeker bepalen hoe je naar jezelf gaat kijken.
Een goed voorbeeld hiervan is het poppenexperiment in de documentaire Wit is ook een kleur. Kinderen hebben de keuze tussen een witte en zwarte pop en moeten hierbij bepalen welke pop het meest aansluit op de gestelde vragen. Bij een vraag over intelligentie geeft driekwart van de kinderen aan dat de witte baby het slimst is. Hetzelfde deel verwacht dat de zwarte pop het meeste straf krijgt. Hoe verdrietig de uitkomst van dit experiment ook is, het laat duidelijk de invloed van negatieve beeldvorming zien.
Zelf heb ik jarenlang gesnakt naar die representatie in de media. Als half Marokkaanse en half Libische (Libië, niet Libanon) vrouw heb ik de afgelopen jaren niet veel vrouwen gezien die op mij lijken. Nederlandse presentatrices, schrijvers en acteurs waren voornamelijk wit of man. Niet heel motiverend als je een journalistieke droom hebt. Het zorgde ervoor dat ik vaak twijfelde aan mijn kunnen, maar ook of ik überhaupt in de media wilde werken. De angst dat ik mijn naam terug zou vinden in de ‘divibase’ (een archief waarin NOS de etniciteit van experts bijhield) of de aangewezen persoon zou zijn die voor een revolutie zou moeten zorgen, nam nog weleens de overhand. Uiteindelijk heb ik toch besloten om mijn plek te claimen.
Voor veel mensen is het misschien vanzelfsprekend dat je uiterlijk, afkomst of achternaam je nooit zal tegenhouden in de dromen die je hebt. Voor anderen is dat helaas nog steeds een harde realiteit. Het is daarom ontzettend belangrijk dat er representatie wordt geboden aan deze mensen en dat ze zichzelf terug kunnen vinden op elk vlak in de maatschappij. Op televisie, in de politiek en in hoge posities in het bedrijfsleven.
De rolmodellen die ik miste in de media beginnen langzaamaan te verschijnen. Ze laten zien dat afkomst, uiterlijk of klasse je niet meer definiëren. Vrouwen als Yeliz klimmen naar de top, ondanks alle obstakels die hierbij komen kijken. Ze laten zien dat het mogelijk is om in de Tweede Kamer te komen, directeur van een groot bedrijf te zijn én om de hoofdredacteur van Vogue Nederland te worden. Dat allemaal terwijl je een vrouw van kleur bent.”
Daarom wil ik Yeliz en alle andere vrouwen bedanken die hun rechtmatige plek opeisen en deuren openen voor anderen. Zij laten zien dat het allemaal mogelijk is en dat dromen geen bedrog zijn.
'Erica Meiland, plaats jezelf niet in de rol van onderdrukker'
