Corona

Begin september vorig jaar raakt de 22-jarige Noor besmet met corona als ze met iemand in de auto zit die nog niet weet dat hij positief is. “Diegene belde mij een week later dat hij corona had, maar ik voelde nog niks. Pas tien dagen later begon ik rillerig te worden en kreeg ik spierpijn en koorts, maar ik ging er nog steeds vanuit dat het geen corona was. Ik had namelijk geen verkoudheidsklachten. Pas daarna werd ik heel verkouden en verminderde mijn eetlust.”

Noor zit uiteindelijk 2,5e week in quarantaine. Na twee weken niet gegeten te hebben probeert ze uiteindelijk iets binnen te krijgen. “Ik had energie nodig, maar ik braakte alles uit wat erin ging. Ook nadat ik uit quarantaine was bleef ik naar de wc rennen nadat ik iets at en nog steeds kan ik niets eten zonder over te geven.”

Reserves

“Ik hield al die tijd al niets binnen en leefde op mijn reserves. Ik voelde me op zich nog oké, maar voor mijn ouders voelde het natuurlijk niet goed. In november begon ik pas minder energie te krijgen omdat ik geen vitamines binnenkreeg.”

Het niet kunnen eten duurt al twee maanden als Noors ouders aan de bel trekken. “Ik ging een tijdje bij m’n ouders slapen omdat het steeds slechter met me ging. Zij wilden dat er actie ondernomen zou worden, maar de arts zei dat we het wat tijd moesten geven. Daar waren mijn vader en moeder het niet mee eens, want het duurde inmiddels al 2,5e maand. Dat is super lang voor een meisje van 22 dat geen voeding binnenkrijgt.”

Sondevoeding

Begin december zakt Noor uiteindelijk door haar benen. “Ik ben door mijn moeder naar de spoedeisende hulp gebracht en kreeg daar sondevoeding. Eindelijk kreeg ik weer voedingsstoffen binnen. Die sonde heb ik 2,5e maand gehad, maar die ging er in februari per ongeluk uit. Toen heb ik de diëtist overtuigd dat hij eruit moest blijven, want het was zo’n vervelend ding. Het ging een tijdje goed, maar in maart, een dag na mijn diploma-uitreiking, ging het mis. Ik werd opgenomen in het ziekenhuis om dat mijn bloedwaardes slecht waren. De sonde moest er weer in.”

“Na een tijdje ging het beter en mocht de sonde er in overleg met de arts weer uit. Met nutripoeder en nutridrink kreeg ik genoeg calorieën binnen en dat hield ik ook binnen als ik het goed over de dag verdeelde. Helaas ging het in juli weer bergafwaarts.”

Babyvoeding

Nog steeds kan Noor niets binnenhouden en leeft ze op koffie en babyvoeding. “Ik wil wel gewoon doorgaan met mijn leven. Ik blijf dingen doen waarbij ik soms over mijn grenzen ga, maar dan incasseer ik de gevolgen. Ik probeer babyvoeding en knijpfruit te eten. Dat lukt af en toe en zorgt ervoor dat ik mijn vitaminen binnenkrijg. Verder leef ik momenteel eigenlijk op de reserves van mijn sondevoeding. Als mijn vriendinnen gaan borrelen ga ik gewoon mee, en dan eet ik gewoon niks. Er was een tijd dat ik Babybel kon verdragen, dus dat haalden zij dan voor mij. Zo hoef ik niet alles te missen.”

Inmiddels braakt Noor nog steeds vijf tot acht keer per dag. “Als ik goede afleiding heb, heb ik minder de neiging om iets te gaan eten, dus dan geef ik minder over. Zolang ik niet eet, is het oké. Ik weet dat ik als ik bijvoorbeeld in de trein zit niets moet eten. Zodra ik weer bij mijn ouders ben kan ik weer iets proberen.”

“Verder verlies ik door het overgeven natuurlijk veel vocht, dus ik moet heel veel water drinken. Koffie gaat niet altijd goed, maar dat vind ik zo lekker dat ik dat accepteer.”

Diagnose

Een echte diagnose is nooit gedaan, omdat de klachten die Noor heeft vrijwel nooit voorkomen bij iemand met long covid. “Ze kunnen het met 99% zekerheid aan covid linken, maar hebben niet de feiten om het te bewijzen.”

Vanaf het moment dat ze ziek werd heeft Noor niet bij de pakken neergezeten. “Ik heb in de tussentijd mijn bachelor afgerond en ben in augustus aan mijn master begonnen. Doktoren zeggen dat ik niet aan de sondevoeding hoef zolang mijn bloedwaardes goed zijn. Ik blijf bloed prikken om dat in de gaten te houden. Ze zeggen dat het nog heel lang kan duren voordat ik weer de oude ben en kunnen niet heel veel doen. Medicijnen kan ik namelijk niet binnenhouden, dus ze blijven me goed in de gaten houden.”