Met mensen van alle leeftijden, die dansen op swingende jazzmuziek: dat is wat LINDA.meiden redacteur Nikki meemaakt wanneer ze door haar beste vriendin wordt meegesleurd naar Lindy Hop.
En dat ligt mijlenver buiten haar comfortzone.
Met mensen van alle leeftijden, die dansen op swingende jazzmuziek: dat is wat LINDA.meiden redacteur Nikki meemaakt wanneer ze door haar beste vriendin wordt meegesleurd naar Lindy Hop.
En dat ligt mijlenver buiten haar comfortzone.
“Kom je donderdag mee dansen?” is een vraag die mijn beste vriendin Lizzy me al tijden naar het hoofd slingert. Maanden geleden heeft ze haar passie voor de Lindy Hop ontdekt en sindsdien probeert ze mij ook mee te sleuren. Maar omdat deze dans ver buiten mijn comfortzone ligt, probeer ik er steeds onderuit te komen. Werk, stage, studie en familiezaken zijn voor mij de voornaamste redenen om op donderdagavond toch met een dekentje, een boek en een kop thee op de bank te kruipen.
Toch stem ik uiteindelijk in om met haar mee te gaan. Ik doe direct research naar de dans, aangezien ik geen idee heb wat ik ervan moet verwachten.
Al snel kom ik erachter dat Lindy Hop een Afro-Amerikaanse dans is. Het is een vrolijke, actieve partnerdans die is ontstaan in de jaren 30 in New York. Er werd toen veel gedanst en Lindy Hop combineerde elementen uit verschillende dansstijlen. Het was in feite het begin van een heel nieuw genre: swing. Er wordt voornamelijk op swingjazz gedanst. Hoewel ik het superspannend vind, lijkt het me ook leuk om ’terug in de tijd’ te gaan.
Een paar dagen later wacht ik gespannen op Lizzy. Onderweg naar de boot, waar de dansavond georganiseerd wordt, doet ze haar best om me een beetje gerust te stellen. “Als je het spannend vindt, ga je gewoon aan de kant zitten. Dan komen er vanzelf mensen die je vragen om te dansen.” Of die gedachte me geruststelt, weet ik niet. Ik zie mezelf er ook voor aan om in een hoekje langzaam te verdwijnen en enkel te observeren hoe anderen dansen.
Tekst gaat verder onder foto.
Jara kreeg behandeling met Spaanse peper tegen verkoudheid: 'Behoorlijk pittige dag'Lees meerWanneer we op de boot aankomen, loop ik achter Lizzy aan naar de danszaal. Meteen valt het me op hoe klein het is: op een dansvloer (waar een DJ van rond de zeventig jaar jazznummers draait) en een verlaten bar na, is er weinig te beleven. De jazzmuziek op de achtergrond zorgt wel direct voor een leuke sfeer. Ook zijn er al een paar mensen druk aan het dansen. Nadat we onze spullen hebben opgehangen, stelt Lizzy me voor aan een collega die haar maanden geleden heeft meegenomen naar de boot.
Niet veel later vraagt een oudere man Lizzy om te dansen. Ze verdwijnt op de dansvloer, maar ik voel me nog niet zelfverzekerd genoeg om dat ook te doen. Ik vind het fantastisch om te zien hoe fijn mijn beste vriendin het heeft en hoe gelukkig ze van deze dans wordt. En stiekem ben ik jaloers dat ik nog niet de sterren van de hemel kan dansen.
Na die eerste dans komt Lizzy met uitgestrekte armen op me af lopen. “Ik ga je de basisstappen leren”, zegt ze, waarna ze me in een bepaalde positie vasthoudt. Binnen korte tijd leert ze me de ‘Rock, step, triple step‘ en voel ik me iets zelfverzekerder over wat ik doe. Af en toe word ik verbeterd door een meisje dat aan de kant zit en me strak in de gaten houdt. Hoewel ik me lichtjes geïntimideerd voel door haar, merk ik dat mijn passen strakker worden door haar strenge feedback.
Gaby deed een keratinebehandeling: 'Zelfs na uren föhnen en stijlen bleef m'n haar niet in model'Lees meerWanneer ik de basispassen onder de knie heb, gaat Lizzy op zoek naar een andere danspartner. Vanaf de kant ga ik op zoek naar een danser die er ook onzeker uitziet. Ik zie het namelijk niet zitten om iemand te vragen die al jarenlang ervaring heeft en de rock, step, triple step zat is.
Als er een man naast me komt zitten, die eerst zijn schoenen verwisselt en een korte warming-up doet, trek ik de conclusie dat hij een pro is, die het vast niet ziet zitten om met een beginner te dansen. Daarom schrik ik ook als hij de eerste is die mij een minuut later vraagt om te dansen.
“Dit is mijn allereerste keer”, antwoord ik. Hij haalt zijn schouders op en vertelt me dat hij het me wel zal leren. Zenuwachtig sta ik op en pak ik zijn hand vast. Wanneer hij me vraagt of ik de rock, step, triple step pasjes ken, lieg ik en schud ik mijn hoofd. Wat me verbaast, is hoeveel geduld hij met me heeft. Stap voor stap legt hij alles uit en als ik per ongeluk op zijn tenen dans, vraagt hij of ík oké ben. Na een aantal minuten laten we elkaar los en geven we elkaar een high-five. Als ik daarna oogcontact maak met Lizzy, kijkt ze me trots aan.
Na de eerste dans volgen er al snel meer. Vijf minuten later komt een andere man aan gesprint, die vraagt of ik met hem wil dansen. Ook tegen hem zeg ik dat dit mijn eerste keer is, maar hij stelt me gerust door zijn hand uit te steken en aan te geven dat hij me zal leiden. Waar mijn eerste danspartner me de basisstappen leerde, sleurt deze partner me de hele dansvloer over.
“Niet naar je voeten kijken”, is de tip die hij me geeft. We blijven elkaar aankijken en ik merk dat ik dingen met mijn voeten doe zonder er over na te denken. We kletsen wat en aan het eind van het nummer en sluiten deze ook af met een high-five.
Van tevoren vond ik het doodeng om deze dans te doen, omdat je best intiem bent met elkaar. Je houdt vreemden vast op een manier waarop je dat normaal nooit zou doen. Wat ik heel fijn vind, is dat niemand je veroordeelt. Na maanden uitstel heeft Lizzy me zeker aangestoken, want een dag later sta ik opnieuw samen met haar op de dansvloer.
Best topsport, die Lindy Hop. Er zijn zelfs competities:
Waar je allemaal blauwe plekken hebt na je eerste les paaldansen? 'Ze zaten overal'Lees meer
Dit bericht op Instagram bekijken
Een bericht gedeeld door Gustav & Laia/ Lindy Hop/ Bcn (@gustavandlaia)